پنجم شهریور ۱۳۵۷، جعفر شریف‌امامی با استعفای جمشید آموزگار از نخست‌وزیری، مامور تشکیل کابینه شد. او نام دولت خود را آشتی ملی نهاد.
شریف‌امامی در دهه چهل و در دوره‌ای که تولید بنیاد پهلوی را به عهده داشت، با چند تن از منسوبین خود در کرج یک دامداری ایجاد کرد و با بهاءالدین کهبد سرمایه‌‌دار معروف، به شهرک‌‌سازی و آپارتمان‌‌فروشی پرداخت و به یکی از ثروتمندان درجه اول ایران تبدیل شد. از آغاز تابستان ۱۳۵۷ شمسی، با اوج‌گیری جریان انقلاب و پررنگ‌تر شدن محوریت امام خمینی در انقلاب، رژیم پهلوی و حامیان آن به این نتیجه رسیدند که باید راه دیگری برای کنترل آنچه در حال وقوع است برگزید، اینچنین بود که جمشید آموزگار بعد از یک دوره نه‌چندان طولانی نخست‌وزیری جای خود را به جعفر شریف‌امامی داد.
در اسناد وزارت امور خارجه بریتانیا درباره زمینه‌های نخست‌وزیری شریف‌امامی آمده است: «نیاز چندانی به پیشگویی یا تحلیل سرامدان داخلی یا ناظران رسمی و غیررسمی خارجی برای شناخت فرد یا جریانی که رهبری جنبش ضد شاه را برعهده داشت، نبود. در این زمان دیگر آیت‌الله العظمی خمینی آشکار و انکارناشدنی به رهبر بی‌چون و چرای انقلاب اسلامی تبدیل شده بود. در این شرایط، دولت جمشید آموزگار که عمدتا با هدف حل و فصل مشکلات اداری و اقتصادی بر سر کار آمده بود، پس از یک سال، کارآیی خود را از دست داد. فصل که به میانه رسید، آموزگار جای خود را به جعفر شریف‌امامی داد که با برنامه سرعت بخشیدن به آزادی‌های سیاسی، اجازه دادن به فعالیت احزاب سیاسی مخالف، بازگرداندن دانشجویان مخالف اخراجی به دانشگاه‌ها، گفت‌وگو با رهبران مسوول‌تر جامعه مذهبی و دستگیری خرابکاران و عوامل تخریب و آتش‌سوزی وارد صحنه شد، چنانکه در گزارش‌های گوناگون امریکایی و بریتانیایی آمده، گمان شاه بر این بود که شریف‌امامی با استفاده از سابقه خانوادگی روحانی خود خواهد توانست به مصالحه با رهبری روحانی نهضت دست یابد.» اینچنین بود که در پی برکناری جمشید آموزگار از سمت نخست‌وزیری، در روز ۵ شهریور ۱۳۵۷ جعفر شریف‌امامی با شعار «دولت آشتی ملی» و با اختیارات تام از سوی شاه به مقام صدارت رسید. آزادی مطبوعات در دوره نخست‌وزیری شریف امامی رخ داد.
شریف‌امامی سرانجام در پی گسترش اعتراض‌ها به عملکردش در تاریخ ۱۴ آبان ۱۳۵۷ از صدارت استعفا داد و جای خود را به دولت نظامی ارتشبد غلامرضا ازهاری سپرد. شریف‌امامی ثروت زیادی در دوران حیات خویش اندوخت و به گفته یکی از نزدیکانش به نام احمد شیبانی، وی هنگام خروج از ایران در بهمن ماه ۵۷، ۱۷ میلیون دلار به حساب خود در خارج از کشور واریز کرده بود. شریف‌امامی در روزهای اوج‌گیری انقلاب و پیش از ورود امام به ایران به انگلیس پناهنده شد و بعد از چندی به امریکا رفت. او سرانجام در 26 خرداد سال ۱۳۷8 در سن ۸۷ سالگی در نیویورک امریکا درگذشت و سپس در حومه همان شهر به خاک سپرده شد.
