بی‌جی‌آر| ناسا با همکاری سازمان انرژی امریکا تا سال ۲۰۲۲ میلادی یک رآکتور هسته‌ای ویژه را با هدف تولید انرژی الکتریکی به فضا می‌فرستد.
دانشمندان معاصر رویای ساخت سازه‌هایی را بر روی ماه و حتی مریخ در سر دارند، تا هم محلی برای تحقیقات باشند و هم مسافران زمینی بتوانند ماه‌ها یا حتی سال‌ها در امنیت کامل در آنها اسکان یابند. محقق کردن این رویا کار زیادی می‌برد و یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیشروی نیز مساله انرژی است.
ناسا و سازمان انرژی امریکا راه‌حل این مساله را در انرژی هسته‌ای می‌بینند و همین حالا نیز در راستای پروژه مشترک کیلوپاور (KiloPower) که هدف آن ساخت رآکتورهای هسته‌ای جدید برای سفرهای فضایی است، رآکتور ویژه‌ای برای این منظور طراحی کرده‌اند که در آزمایش‌های اولیه روی زمین موفق ظاهر شده و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۲ بتوان آن را به فضا فرستاد. تاریخی که خیلی جلوتر از زمانی است که ناسا در نهایت آمادگی لازم برای فرستادن انسان به ماه و مریخ را به دست می‌آورد.
فرآیند تولید برق از واکنش شکافت هسته‌ای در فضا و زمین شباهت زیادی به هم دارد یا دست‌کم سازمان انرژی امریکا این طور فکر می‌کند. کافیست گرمای ناشی از شکست اتم‌ها را مهار کرده و با استفاده از یک موتور آن را به انرژی الکتریکی تبدیل کنید. بخش زیادی از این انرژی در روند تبدیل هدر می‌رود، بطوری که رآکتور «کیلوپاور» در آزمایش‌های اولیه تنها ۳۰ درصد بازدهی داشت. اما این روش همچنان نسبت به دیگر منابع برق هسته‌ای به کار رفته در بسیاری از دستگاه‌های ناسا، از جمله مریخ‌نوردهای مارس روور، بازدهی بیشتری دارد.
رآکتورهایی که از تکنولوژی کیلوپاور استفاده می‌کنند، با عمر تخمینی ۱۵ سال ساخته می‌شوند و دست‌کم یک کیلووات انرژی الکتریکی تولید می‌کنند که می‌توان از آن در هر جا که نیاز باشد، استفاده کرد. تعداد انگشت‌شماری از این رآکتورها برای تامین انرژی کافی برای ماموریت‌های طولانی‌مدت به جهان‌های دیگر کفایت می‌کند اما ممکن است این رآکتورها در نهایت نقشی کلیدی در ماموریت‌های آتی به مریخ و ورای آن، ایفا کنند.
