دستیابی به توافق هستهیی یک اتفاق بینظیری در تاریخ بود که تحریمهای ظالمانه غرب را مانند دیوار بلند برلین فروریخت. از این رو باید تمام دقتمان را برای جلوگیری از فرصتسوزی بهکارگیریم و همانگونه که با همدلی و درایت در جریان مذاکرات مسیر موفقیت را طی و درهای بسته را باز کردیم، اکنون نیز برای استفاده حداکثری از فرصتها نیاز به همدلی داریم. حوزه حملونقل دریایی و کشتیرانی با اعمال تحریمهای بینالمللی در هرساعت 2.5میلیون دلار (7.5میلیارد تومان) زیان بهخود دید.
حال اگر این رقم را از سال 81 به بعد با احتساب این میزان ضرر در ساعت حساب کنیم، خواهیم دید که چه مبلغ هنگفت و سنگینی را متضرر شدهایم. بنابراین حصول توافق هستهیی اگر هیچ پیامدی هم نداشته باشد، همینقدر که با باز کردن درهای بنادر ایران به روی دنیا بساط واسطهها و دلالی در این بخش را برمیچیند، جلو چنین زیانهای هنگفتی را خواهد گرفت، زیانهایی که اقتصاد حوزه حملونقل دریایی را در بحران فرو برد. نخستین کاری که باید بعد از توافقهای حاصله و در ادامه رفع تحریمها انجام دهیم، رفع موانع کسبوکار است.
در حال حاضر 11 کشتیرانی دنیا اعلام آمادگی کردهاند که به بنادر ایران ورود پیدا کنند. آنها میدانند که ایران به عنوان یکی از بزرگترین کریدورهای بینالمللی ترانزیتی در خاورمیانه دارای ظرفیتی غیرفعال است. بنابراین اکنون باید 2برنامه در دستور کار ما قرار گیرد؛ ابتدا اینکه با باز شدن درها به روی ایران تفاهمنامههای دقیقی نیز با حمایت دولت اما در بخش خصوصی با دیگر کشورها تنظیم و امضا شود.
ضمن اینکه ما باید با استفاده از گشایش فضای خارجی در فضای داخلی و بین بنادر خودمان برای انعقاد قراردادهای خصوصی با کشورهای دیگر رقابت ایجاد کنیم. این مهم میتواند باعث رشد و افزایش حملونقل کالا از طریق کریدورهای بینالمللی-ترانزیتی شود که برای ایران بسیار مهم و درآمدزا
خواهد بود.
نکته پایانی نیز این است که بزرگترین کشتیهای کانتینربر دنیا با ظرفیتهای بسیار بالا (19هزار TEU) وارد بنادر ایران خواهند شد که درافتی (عمق آب) در حدود 17 متر را طلب میکند اما عمق کنونی آب بندر شهید رجایی حدود 14متر است که نیاز به تعمیق دارد.