هرچند روابط رسمی و دیپلماتیک میان ایران و عراق دارای قدمتی 94ساله است و از این منظر روابطی نسبتا جدید به‌شمار می‌آید اما باید گفت پیوندها و تعاملات میان طرفین دارای پیشینه‌یی به بلندای تاریخ است، روابطی که در بسیاری از برهه‌های مختلف تاریخی در هم تنیده و غیرقابل تفکیک بوده است. طی سال‌های اخیر به‌خصوص پس از سقوط نظام بعثی در این کشور (2003) روابط دو طرف پس از چند دهه کشمکش، بحران و حتی جنگ، وارد عصر و دوره‌یی طلایی شده که طی سده اخیر بی‌مانند بوده است. حضور دوستان و متحدان ایران (شیعیان و کردها) در راس هرم قدرتی در عراق و حمایت‌های ایران برای کمک به عراق در عبور از دوران گذار و بی‌ثباتی و ورود به مرحله جدیدی از حیات سیاسی این کشور، وجه بارز سیاست خارجی ایران طی 12سال گذشته در قبال دولت همسایه‌اش بوده است.
حال در چنین فضایی اسحاق جهانگیری، معاون اول رییس‌جمهوری ایران، در راس هیاتی عالی‌رتبه متشکل از 2معاون رییس‌جمهور و 5وزیر از عصر روزگذشته وارد عراق شده است، هیاتی عالی‌رتبه که خود گویای اهمیت عراق و مسایل آن برای تهران است. می‌توان در شرایط کنونی مهم‌ترین مباحث موردنظر و حساسیت بین طرفین را در حوزه‌های مختلفی مورد بررسی قرار داد که عبارتند از: تداوم کمک‌های موثر به دولت عراق در مبارزه با تروریسم (داعش)، حمایت از تسریع روند عادی‌سازی روابط میان گروه‌های مختلف سیاسی در دولت وحدت ملی این کشور، هماهنگی در زمینه سیاست‌های نفتی و نیز لزوم توجه جدی‌تر به مساله ریزگردها و گرد و غبار شدیدی که منشا جغرافیایی‌اش مرزهای مشترک کویری عراق و عربستان است. حال باید دید همکاری‌ها و تعاملات مناسب و در سطح عالی در مناسبات امنیتی و سیاسی دو کشور در سال‌های اخیر، آیا به حوزه مسایل محیط‌زیستی و انرژی (نفت و گاز) نیز تسری خواهد یافت یا خیر؟ مطمئنا در بازگشت معاون اول رییس‌جمهور عمده رسانه‌ها و مردم در کنار اخبار مبارزه مشترک با تروریسم، خواهان شنیدن خبرهای خوب و عملی در حوزه مبارزه با ریزگردها و چاره‌جویی در این خصوص هستند.
