اواسط اردیبهشت ماه امسال بود که در نامهیی محرمانه به رییس شورای شهر تهران موضوع نبود شفافیت مالی در عملکرد سازمانهای مردم نهاد و ستاد سمنهای شورای شهر تهران را مطرح کردم، اما هنوز موضوع به جایی نرسیده است. یعنی آقای چمران هنوز این نامه را بررسی نکردهاند و پاسخی نیز به آن ندادهاند. البته هنوز نمیتوانم موضوع را بهطور شفاف بیان کنم چون اگر موارد تخلف بهصورت مشخص عنوان شود، دیگر محرمانه بودن نامهیی که برای رییس شورای شهر تهران نوشتهام خاصیت خود را از دست میدهد. بر همین اساس همچنان قصد دارم مهلت بررسی را به آقای چمران بدهم تا محتوای آن را کاملا بررسی کنند و پاسخی به آن بدهند. اصلیترین دلیل من برای نوشتن این نامه به رییس پارلمان شهری اشکالاتی است که در ستاد سمنهای شورای شهر وجود دارد. تخلف آییننامه، تخلف در تحقق اهداف، تخلف مدیریتی و ارائه گزارش دورهیی از جمله این اشکالات است که باید برطرف شود. بارها هم جلسات دونفره و سهنفره تشکیل دادیم تا این مشکل حل شود؛ اما نشد و جواب قانعکنندهیی دریافت نکردیم. البته طرف صحبت من تنها خانم راستگو نیست و درواقع نمیخواهم موضوع شخصی شود بلکه کل ستاد سمنهای
شورای شهر تهران باید نسبت به این مساله پاسخگو باشند و در جهت رفع اشکالات آییننامهیی، اجرایی و مدیریتی اقدام کنند. بههر حال مستندات لازم مبنیبر توزیع بن میان اعضای شورای شهر و تعدادی از سمنها وجود دارد و این موضوع حتما تا حصول نتیجه پیگیری خواهد شد؛ تخلفی که شامل توزیع 500میلیون تومان بن میان عدهیی از اعضا، سمنها و نیز کمک 100میلیون تومانی به یک بیمار بوده است. البته خانم راستگو پس از انتقاداتی که در این باره مطرح کردیم اعلام کردند که اطلاعات ما غلط است، اما استدلالهایمان قابل تامل است.
معتقدم رفع اشکالات آییننامهیی به نفع ستاد سمنهای شورای شهر تهران است. باید حتما در ستاد سمنهای پارلمان شهری تهران هدفگذاری صورت گیرد و تمام سازمانهای مردم نهاد ما نیز رتبهبندی شوند. در این صورت میتوانیم براساس میزان بازدهی سمنها به آنها تسهیلات بدهیم چون ممکن است یک سمن با 5میلیون تومان بتواند به اندازه 50میلیون تومان خدمات بدهد، در حالی که اکنون مبالغ کمک بطور مساوی میان این سمنها تقسیم میشود. خب ما چرا نباید سمنهایی که کارآیی بیشتری دارند را تقویت کنیم؟ اما در این میان، سمنهایی هم هستند که اصلا شناسه و رزومه قابل توجهی ندارند ما چرا باید سمنهایی که رزومهیی ندارند را برای ارائه تسهیلات مانند رده دیگر سمنهای فعال حساب بیاوریم.
بنده به عنوان جانشین در ستاد سمنها در مورد تخلفاتی که در نحوه هزینه کرد تسهیلاتی که در اختیار سمنها قرار میگیرد بیاطلاع نیستم. به عنوان مثال، قبلا مبلغ درخور توجهی در ایام ماه مبارک رمضان بدون برنامه و سند توزیع شده بود اما در فرمهای مربوط به این پرداختها تنها کد ملی وجود دارد، اما شماره تلفن و نشانی و سایر مشخصات و مدارک نیست. مورد دیگر هم به کمک به یک بیمار مربوط میشود. اصلا قابل قبول نیست موردی که بهعنوان قربانیان اسیدپاشی به یک سمن معرفی شده است تنها یک نفر باشد و در یک سمن خاص مبلغ زیادی به او پرداخت شود، در حالی که قربانیان اسیدپاشی یک مجموعه هستند. باید پرسید مبلغ 100میلیون تومان برای درمان یکی از قربانیان اسیدپاشی به چه استدلالی پرداخت شده است؟ در حالی که به صورت کلی تنها 5میلیون تومان به هر سمن پرداخت میشود. واقعا سمنها مگر چه کاره هستند؟ سازمانهای مردم نهاد که نقش کمیته امداد را ندارند. ما در شورای اسلامی شهر تهران قرار است از سمنها برای خدمترسانی به عموم مردم استفاده کنیم. در واقع نهادهای مردمی یک لایه مدیریتی فزاینده هستند و تاثیر اقداماتی که انجام میدهد باید به صورت تصاعدی افزایش
یابد، یعنی سمن خود نیز باید بتواند به تسهیلاتی که داده میشود خدمتی اضافه کند. از همان ابتدای تاسیس سمنها هم قرار بوده است که نهادهای غیرمردمی از آوردههای خود کار را پیش ببرند ضمن اینکه مشکل یک نفر مساله عمومی نیست.
سمنها هم تکلیفی نسبت به افراد نیازمند به عمل ندارند. چون همواره خیریههایی در این زمینه وجود دارد که اقدامات مورد نیاز را انجام میدهند. از سوی دیگر کمکهایی که در این زمینهها انجام میشود باید با یکدیگر تناسب داشته باشند و جمعیت زیادی را هم دربرگیرد. 100میلیون تومان در حالی تنها برای عمل جراحی یک بیمار خاص کمک شده است که این رقم میتوانست نیاز درمانی چندین بیمار را فراهم کند یا مشکل کسانی را حل کند که اکنون نان آور خانواده هستند و در تامین هزینههای زندگی با مشکل مواجه هستند. ما تاکنون هیچگونه آماری از میزان کمکهایی که به افراد نیازمند شده است در حوزه سازمانهای مردم نهاد نداشتهایم، البته بنده این مساله را هم عنوان کردهام. به هر حال ما باید به عنوان اعضای شورای شهر تهران و نمایندگان مردم باید بدانیم میزان آورده این نهادهای مردمی چقدر بوده است و در میان جمعیت مخاطب خود تا چه حد اثربخشی داشتهاند، چون گزارش در این سطح میتواند به ما در استدلال ضرورت لایه مدیریتی سمنها در شورای شهر تهران کمک کند تا مشخص شود که وجود این نهادها در جامعه امروز مفید است و ما بدون آن نمیتوانیم خدمات واقعی ارائه دهیم. اگر ما شناخت درست و عمیقی از سازمانهای مردمنهاد پیدا کنیم، حتما قادر خواهیم بود، بسیاری از اقدامات را به آنها واگذار کنیم.