ابوعلی سینا حکیم، فیلسوف، طبیب و دانشمند بزرگ ایرانی که در جهان غرب با لقب «امیر پزشکان» شناخته شده است در اول شهریور ۳۵۹ در شهر بخارا به دنیا آمد. امروز، اول شهریور ماه همزمان با زادروز بوعلی‌سینا به پاس تالیفات و خدمات او به علوم پزشکی و تجلیل از پزشکان روز پزشک نام‌گذاری شده است.
ابوعلی‌سینا نه تنها یکی از بزرگ‌ترین فیلسوفان جهان بلکه یکی از برجسته‌ترین چهره‌های تاریخ پزشکی در همه دوران‌هاست. مهم‌ترین اثر او در پزشکی، کتاب قانون(القانون فی‌الطب) است که آن را پیش از سال 406هجری قمری یعنی حدود 35سالگی تالیف کرده است. این کتاب در چندین سده، چه در سرزمین‌های اسلامی و چه در اروپای سده‌های میانه، همه کتاب‌های دیگر را در سایه خود نهاده بود.
اعتبار و شهرت کتاب قانون در محافل پزشکی جهان اسلام تا بدان جا رسیده بود که نظامی عروضی درباره آن چنین می‌گوید:«اگر بقراط و جالینوس زنده شوند، روا بود که پیش این کتاب سجده کنند.» البته ابن‌سینا جز قانون، کتاب‌های دیگری هم در علم پزشکی نوشته است؛ کتاب‌هایی مانند «الارجوزه فی‌الطب» که در قالب شعر نوشته شده و خلاصه مطالب کتاب قانون است، مقاله فی‌احکام الادویه القلبیه، رساله فی الفصد، رساله فی القولنج و... ابوعلی سینا در دوره‌یی درخشان از تمدن ایران زمین می‌زیست که دانشمندان چندی با او هم دوره بودند. ابن‌سینا از احوالات آنها با خبر بود و با بسیاری از ایشان ازجمله ابوریحان بیرونی و ابوسعید ابوالخیر ملاقات، مناظره و نامه‌نگاری داشت.
ابوعلی‌سینا، زندگی یکنواختی نداشت. در مدت عمر او، وقایع و حوادث گوناگون و متعددی بر او گذشت که از وزارت و مشاور حکومت گرفته تا در به دری و آوارگی و تبعید خودخواسته و حتی زندان را در برمی‌گرفت. با وجود این پورسینا، آثار ارزشمندی به زبان‌های عربی و فارسی نوشت که گاهی تا 450عدد کتاب و رساله به او نسبت می‌دهند. ابوعلی‌سینا در دو هفته آخر عمر پر بار خویش به اطعام فقیران پرداخت و بردگان را آزاد کرد و تمام قرآن را هر 3روز یک بار تلاوت کرد تا سرانجام در 58 سالگی در روز جمعه اول رمضان سال 428 هجری قمری، مطابق 28خرداد ماه 416هجری شمسی در همدان بدرود حیات گفت و بدین‌سان شمع زندگی یکی از درخشان‌ترین چهره‌های علم و حکمت جهان خاموش شد.
