رشد اقتصادی یکی از مهم‌ترین مباحث مطرح در اقتصاد است و به‌طورکلی تمام دولت‌ها به‌دنبال رشد اقتصادی بالا هستند. همچنین مردم یک جامعه نیز خواهان رفاه بیشتر و برخورداری از امکانات مناسب‌تر هستند که این موارد همگی در قالب رشد اقتصادی قرار می‌گیرد. اما رشد اقتصادی زمانی محقق می‌شود که، تولیدات یک کشور افزایش پیدا کند و به‌اصطلاح بخش تولید، رونق داشته باشد. با این توضیحات به اهمیت رشد اقتصادی در هر جامعه‌یی پی می‌بریم و ضرورت آن را درک می‌کنیم. اما واقعیت این است که رشد اقتصادی به‌سادگی محقق نمی‌شود و برای رسیدن به آن، ساختار اقتصادی یک کشور نقش تعیین‌کننده دارد. اگر متغیرهای خرد اقتصادی، عملکرد مناسبی نداشته باشند، نمی‌توان به این رشد رسید و درنتیجه مردم از رفاه نسبی هم برخوردار نخواهند بود. علاوه بر متغیرهای اقتصادی، سیاستمداران و اقتصاددانان در رسیدن به رشد اقتصادی نقش مهمی دارند و برای این هدف، ابزار لازم را نیز در اختیار دارند. اما رشد اقتصادی زمانی موثر خواهد بود که زیاد، همه‌گیر و بادوام باشد. زمانی رشد اقتصادی در یک کشور اثرگذار است که همه مردم آن جامعه این رشد را حس کنند و همچنین نسل‌های بعدی را نیز
دربرگیرد.
باتوجه به شرایط فعلی، پیش‌بینی می‌شود سال آینده به رشد اقتصادی صفر یا منفی برسیم، هرچند‌که پیش‌بینی دقیق در اقتصاد، نیازمند طراحی مدل کلان اقتصادی است. اما به‌نظر می‌رسد اگر تحریم‌ها به‌یکباره برداشته شود و نفت ما مشتری‌های قبلی خود را داشته باشد، می‌توان به رشد اقتصادی قابل‌قبولی دست یافت چراکه سال‌هاست این محصول در تولید ناخالص ملی کشور نقش عمده‌یی دارد. بنابراین در شرایطی که تحریم‌ها، تولید نفت و محصولات وابسته به آن را تا یک‌سوم کاهش داده است، کاهش رشد اقتصادی طبیعی است و باید برای جبران آن، چاره‌اندیشی کرد. زمانی که اقتصاد کشور، به درآمدهای نفتی متکی باشد، نتیجه‌یی جز این، دور از انتظار نیست و در طول این سال‌ها به‌جای توجه به بخش‌هایی مانند صنعت و کشاورزی و در نظر گرفتن نقش آنها در تولید ناخالص ملی، اقتصاد تک‌محصولی روز‌به‌روز رشد کرد و نتیجه کار به امروز رسید درحالی‌که می‌توانستیم با سیاست‌گذاری درست، سایر بخش‌های اقتصاد را فعال کنیم و امروز نگران رشد اقتصادی و کسری بودجه نباشیم. تا زمانی‌که در سیاست‌گذاری‌ها از ابزار درست اقتصادی استفاده نکنیم و عدم کارایی در اقتصاد و پایین‌بودن بهره‌وری نهاده‌ها را
رفع نکنیم باید در انتظار بیکاری و کاهش رفاه در جامعه باشیم.
