گروه جهان| پس از فاجعه اتمی فوکوشیما و نشت مواد رادیواکتیو در نیروگاه هسته‌ای شماره یک این نیروگاه، دولت ژاپن تجهیزات ایمنی نیروگاه‌های اتمی‌اش را به‌شدت افزایش داد. هزینه‌های سنگین ایمن‌سازی اما اینک به تهدید تبدیل شده است. به‌گزارش دویچه‌وله، در حال حاضر هشت رآکتور اتمی در ژاپن برای تولید و انتقال برق فعال هستند. ده رآکتور، از جمله شش رآکتور نیروگاه هسته‌ای شماره یک فوکوشیما موسوم به «فوکوشیما دای‌ایچی» نیز پس از سال‌ها فعالیت برچیده می‌شوند. در این میان ۱۱رآکتور دیگر برای همیشه خاموش شده‌اند. فقط ۳۰ رآکتور به خاطر پیامدهای غیرمستقیم حادثه اتمی در نیروگاه اتمی شماره یک فوکوشیما در ۲۰۱۱ یا حتی پیش از آن غیرقابل استفاده هستند. هم‌زمان با ارایه چنین تصویری از وضعیت کنونی انرژی اتمی ژاپن، باید در نظر داشت که تنها حجم اندکی از برق مورد نیاز این کشور از طریق هسته‌ای تأمین می‌شود. طبق پیش‌بینی برنامه‌های کنونی دولت ژاپن، قرار است تا ۲۰۳۰ دست‌کم ۲۰ درصد از برق مورد نیاز این کشور از نیروگاه‌های اتمی تأمین شود. در ژاپن که حدود ۹۰درصد سوخت لازم برای تولید برق را وارد می‌کند، استفاده از انرژی هسته‌ای به قصد خودکفایی در حوزه تأمین انرژی از اهمیت خاصی برخوردار است. اما رسیدن به چنین هدفی تا ۲۰۳۰ دشوار به نظر می‌رسد. یکی از موانع برای رسیدن به چنین هدفی به‌خصوص به هزینه‌ها مربوط می‌شود. اینک روشن شده که هزینه بازسازی رآکتورها به شکلی که با استانداردهای ایمنی جدید دولت ژاپن در ۲۰۱۳ مطابقت داشته باشند، بسیار گران‌تر از برآوردهای اولیه است.
