سومین دوره شب‌های جنوب با اجرای متفاوت استاد قنبر راستگو (خالو قنبر) و گروه داماهی آغاز شد. «خالو قنبر»؛ «اشووو»؛ «قنبر راستگو»؛ «لنج و بیوه»؛ «محله خاموشان» و... سالن یک لحظه هم آرام نمی‌گرفت. مخاطبانی که خیلی‌هاشان از بندرعباس به پایتخت آمده بودند تا در نخستین شبِ جنوبی، اجرای «قنبر راستگو» و «داماهی» را ببینند، یک‌صدا و بی‌وقفه می‌خواندند و با موسیقی همراهی می‌کردند. موسیقی «هرمزگان» در نخستین شبِ این رویداد سه روزه، سالن را احاطه کرده است. قنبر راستگو با دو پسرش و ابراهیم علوی روی سن می‌آیند. این بار خالو مانند سال‌های پیش و اجراهای دیگرش فقط به خواندن و نی جفتی نواختن اکتفا نمی‌کند؛ او شروع می‌کند به روایت قصه‌ای از قصه‌های جنوب. همان کاری که در موسیقی نواحی و مقامی ایران مرسوم است. پیش از این خالو در هیچ‌کدام از اجراهای تهران‌اش داستان نخوانده بود. پس از بخش نخست، اعضای داماهی کم‌کم روی سن می‌آیند و همه با خالو همنوا می‌شوند. موسیقی آنها همه در خدمت نی‌جفتی خالوست و هر بار خالو در جفتی‌اش می‌دمد مخاطبان تمام انرژی خود را آزاد می‌کنند. قصه‌گویی خالو که تمام می‌شود، نوبت به داماهی می‌رسد. داماهی این‌بار متفاوت از گذشته ظاهر می‌شود.
