منیژه حکمت معتقد است که پنهان‌کاری ریشه در فرهنگ ما دارد و ارتباطی هم به سنتی یا مدرن بودن افراد جامعه ندارد.
منیژه حکمت بعد از یازده سال از کارگردانی آخرین فیلمش با فیلم «جاده قدیم» در سی‌وششمین دوره جشنواره فیلم فجر حضور پیدا کرده است. فیلمی که در روزهای ابتدایی جشنواره اکران شد و واکنش‌های متفاوتی را به دنبال داشت.
او به ایلنا گفته است: ایده اولیه فیلم از 10سال پیش در ذهن من بود. یک طرح ابتدایی نیز نوشته بودم و می‌خواستم فیلمی درباره خشونت‌های جامعه و تجاوز بسازم زیرا معتقد بودم جامعه به سمتی حرکت می‌کند که ما شاهد رفتارهای به‌شدت خشن در آن هستیم.
این خشونت بعضا از درون پستوی خانه‌ها به سطح جامعه می‌آید. در پژوهش‌هایی که داشتم به این مساله پی بردم که متاسفانه وضعیت بسیار خراب‌تر از آن چیزی است که من تصور می‌کردم. به همین دلیل فیلمنامه‌یی نوشتم و هدف اولم نشان دادن رفتار خشونت‌آمیز در جامعه و خانواده بود. تصمیم داشتم فیلمی بسازم که شبیه آیینه باشد تا ما بتوانیم رفتار خودمان را در آن بررسی کنیم. در تحقیقات برای نگارش فیلمنامه متوجه شدم آنچه دردناک‌تر از تجاوز است، مورد قضاوت قرار گرفتن فردی است که این اتفاق برای او رخ می‌دهد.
او توضیح می‌دهد: شخصیت اصلی فیلم در مرز بین ایستادن و نابود شدن حرکت می‌کند و تا پایان فیلم نمی‌داند که چه رفتاری باید انجام بدهد اما در پایان فیلم متوجه می‌شود برای حل شدن مشکلات باید مقاومت کند و مانند ققنوس از درون خاکستر دوباره بیرون بیاید. ما برای مقابله با خشونت و تجاوز و ناهنجاری‌های دیگر باید با وجود همه نامهربانی‌ها و رفتارهای ناصحیح بایستیم و مقابله کنیم والا جامعه رو به اضمحلال می‌رود و نتیجه آن می‌شود که متاسفانه بسیاری از ناهنجاری‌های اجتماعی برای افراد عادی می‌شود. عادی شدن ناهنجاری برای افراد جامعه نیز بزرگ‌ترین خطر است.
