قطب‌الدین صادقی همزمان با اجرای نمایش «چنور» از جالی خالی عشق در جامعه امروزی سخن گفت. این هنرمند تئاتر که این روزها آخرین اجراهای نمایش «چنور» را در تالار چهارسو مجموعه تئاتر شهر روی صحنه می‌برد، این نمایش را در ستایش عشق و عظمت آن دانست.
صادقی گفت: این نمایش واکنشی است به جامعه امروز ما که عشق و دوستی از آن رخت بر بسته و حال آنکه باید دوست داشتن یکدیگر را یاد بگیریم. این روزها بسیاری از روابط، برخاسته از التهاب تن و جسم است و اینگونه است که روابط عاشقانه ما بسیار کوتاه‌مدت و به دور از تعهدات عاطفی و معنوی شده و مشخص نیست کودکانی که‌زاده چنین روابطی هستند چقدر از لذت عشق و محبت بهره می‌برند.
این استاد دانشگاه، پرداختن به جای خالی عشق و دوستی را از مهم‌ترین نیازهای زندگی امروزی ما برشمرد و افزود: فضای اجتماعی و شعارهای ما پر از نفرت است، پر از جدل و کینه. پس ما کجا باید از زندگی بگوییم؟! آن دیوار محبتی که ما را به یکدیگر وصل می‌کند، کجاست؟! صادقی تاکید کرد: مهم‌ترین چیزی که می‌خواستم در نمایش «چنور» از آن بگویم، عشق است و زیبایی و این جست‌وجو و ضرورت عشق، برایم مهم‌ترین دغدغه بود. عشقی که از زندگی ما رخت بر بسته و حال آنکه باید دوباره بیاموزیم یکدیگر را عمیق و درست دوست داشته باشیم. شخصیت نمایش من در پی عظمت عشق است.
او که سه سال پیش نمایشنامه «چنور» را نوشته است، درباره سویه‌های اجتماعی این نمایش نیز توضیح داد: هنر یا تفنن است یا انتقادی. هنر تفننی برای سرگرم کردن است اما هنر انتقادی است که در تاریخ، فرهنگ و جامعه خود دخالت می‌کند.
حتی اگر پاسخی به معضلات اجتماعی ندهد، اما می‌تواند پرسش‌هایی درست را ایجاد کند. تمام آثار بزرگ ادبیات نمایشی دنیا چنین هستند از درام‌های بزرگ یونان تا نمایش‌نامه‌های شکسپیر، ایبسن، مولیر و... هیچ یک از این آثار جامعه و تاریخ خود را فراموش نکرده‌اند و انسانی که مطرح می‌کنند، در کنار ابعاد فردی‌اش، حتما به ابعاد اجتماعی او هم توجه دارند. زیرا هر نوع منفک کردن فردیت کاراکترها از بخش اجتماع نادرست است.
