نوشته: جوزف استیگلیتز|
ترجمه: منصور بیطرف|
فصل هشتم- راه پیش رو
آنچه که به مردم به‌ویژه افراد جوان برای شرکت در سیاست انگیزه می‌دهد، نهضت است که به یک یا چند هدف خود را متعهد می‌کنند. برخی ممکن است نگران حقوق جنسیتی باشند، دیگران نگران فرصت‌های اقتصادی و برخی دیگر مسکن، محیط زیست یا کنترل سلاح. در حالی که این نهضت‌ها بر امور مختلف تاکید می‌کنند، اما نخ مشترکی وجود دارد که از تمامی آنها می‌گذرد و آن این است که ترتیبات جاری ناعادلانه است و برخی از گروه‌ها را پشت سر گذاشته و برخی از ابعاد مهم رفاه را نادیده می‌انگارد. این نهضت‌ها اگر با همدیگر کار کنند موثرتر واقع می‌شوند؛ اگر در میان این نهضت‌های پیشرفته یک ائتلاف مشترکی وجود داشته باشد در این صورت کل بزرگ‌تر از جمع اجزاء می‌شود. حزب دموکرات برای آنکه صدای چنین ائتلافی باشد نیاز به آن دارد که خودش را دوباره بازبیافریند . نهضت‌ها مهم هستند. آنها می‌توانند وجدان‌ها را برانگیزانند و حمایت گسترده‌ای را ایجاد کنند. اما موفقیت کلی نوعا نیازمند کنش سیاسی است و اینکه حمایت حداقل یک یا دو حزب را نیازمند است. هر نهضتی به تنهایی بعید است که موفق شود و در حالی که بسیاری از موضوعات باید حمایت دو حزب را دربر داشته باشد و تعداد کمی چنین حمایتی را دریافت می‌کنند در اصل تقسیم بزرگ امریکا در دو حزبش بازتاب می‌یابد. در برخی موارد، این بدتر از آن است: من پیش از این خاطرنشان کرده بودم که حزب جمهوری‌خواه یک ائتلاف سخت در میان افرادی که حق مذهبی دارند، کارگران ناراضی یقه آبی‌ها و فوق ثروتمندان است. در بسیاری از موارد، این بخش‌های مختلف متشکل در منافع با هم درگیری دارند – کارگران یقه آبی خواهان دستمزد بالاتر هستند اما شرکت‌ها و فوق ثروتمندان خواهان دستمزد پایین تر؛ قدرت چانه‌زنی شرکت‌ها در مقابل کارگرانشان همراه با بازارهای باز و بیکاری بالاتر افزایش یافته، درست در تقابل با منافع کارگران ناراضی. لایحه مالیات 2017 نشان داد که چگونه این بازی می‌تواند به عمل در بیاید: میلیاردرها و شرکت‌ها سهم بزرگ‌تری را برداشتند؛ طبقه متوسط هم مالیات بیشتری را پرداخت .
در میان نهضت‌های پیشرفته و مترقی، هیچ‌کدام از این تنش‌ها وجود ندارد. آنها به‌طور مشترک یک جامعه بهتری را متصورهستند که برابری و رفاه بیشتری را برای همگان خواستار هستند. زمانی که اختلاف‌هایی وجود دارد این اختلافات درباره اولویت‌ها و استراتژی‌ها است. کم کردن سموم و کاهش دسترسی به سلاح هر دو راه‌هایی برای افزایش طول عمر است. اگر ما محیط زیستی بهتر داشته باشیم و اگر تمامی کودکان به مراقبت‌های بهداشتی و درمانی و آموزش بهتر دسترسی داشته باشند، کیفیت زندگی ما هم بالا خواهد رفت.
