مردم، قدرت و منافع (88)

نوشته:  جوزف  استیگلیتز|

ترجمه:  منصور   بیطرف|

پلتفرم‌های شبکه اجتماعی مثل نشریات موثر هستند: هر دو اخبار و تبلیغات را پخش می‌کنند. روزنامه‌ها در قبال آنچه که آنها منتشر می‌کنند مسوول هستند اما غول‌های فناوری از نفوذ سیاسی خودشان برای فرار از مسوولیت‌پذیری استفاده می‌کنند. اگر آنها مسوولیت‌پذیری مشابه می‌داشتند در اطلاعاتی که آنها توزیع می‌کردند مراقبت بیشتری می‌کردند، سرمایه‌گذاری بیشتری در رصد کردن می‌کردند و ما هم اینترنت ایمن‌تر و صادق‌تری داشتیم.

ما می‌توانیم تلاش کنیم که مشتریان اطلاعات بیناتری داشته باشیم. برخی از کشورها مانند ایتالیا آموزش رسانه عمومی (شامل رسانه‌های اجتماعی) را بسط داده‌اند و افراد را از اظهاراتی که آشکارا جعلی هستند مطلع می‌سازند.

یک رسانه فعال که به‌طور عام حمایت می‌شود می‌تواند در عمومی کردن تلاش‌ها مانند دخالت روسیه در سیاست ایالات متحده نقش ایفا کند. روسیه شاید به همین راحتی موثر بوده زیرا دیده نمی‌شده است. همان‌طور که خاطرنشان کرده‌ایم، برای کنش جمعی هیچ حوزه‌ای مهم‌تر از اطمینان از یکپارچگی فرایندی که ما با آن تصمیمات جمعی می‌گیریم و اطلاعاتی که براساس آن آن تصمیمات به‌طور منطقی گرفته می‌شوند، نیست. این یک کالای عمومی است که نیازمند حمایت عموم است. بسیاری از کشورها (مانند سوئد و پادشاهی متحد) رسانه‌های فعالی دارند که از طریق صندوق‌های عام تامین می‌شوند اما مستقل هستند و اعتماد مردم را به دست آورده‌اند؛ با همه این احوال بسیاری از جناح راست می‌خواهند اندازه این رسانه‌های موفق را کوچک کنند – شاید آنها از حقیقت می‌ترسند زیرا آنها رسانه‌هایی را ترجیح می‌دهند که توسط ثروتمندان (مثلا مرداک و فاکس‌نیوزش) که بیشتر با آنها همسو هستند، کنترل می‌شوند. این تلاش‌ها را باید محدود کرد و کشورهایی که رسانه‌های عمومی مستقل موثر و با تامین مالی خوبی ندارند باید در جست‌وجوی ایجاد این نهادها باشند.

متاسفانه آنهایی که از فناوری‌های جدید برای دستکاری استفاده می‌کنند، محدودیت‌های چارچوب مقرراتی ما را فهمیده‌اند و به‌سختی برای بهره‌برداری از این شکاف کار می‌کنند. این یک جنگ است و به نظر می‌آید در این تلاقی آنهایی که دموکراسی را مضمحل می‌سازند برنده این جنگ هستند.

دلیل (برنده شدن آنها) هم تا اندازه زیادی این است که ما در تلاش‌هایی که برای حفاظت از آزادی سخن به عمل می‌آوریم به خودمان دستبند زده‌ایم. حتی دادگاه عالی ایالات متحده که به اصل آزادی سخن به خوبی پایبند است خاطرنشان کرده که یک فرد نمی‌تواند در یک تئاتر شلوغ فریاد بلند بکشد. در این جنگ برای یک جامعه مطلع، اقداماتی که ما در اینجا برای مسدود کردن تلاش‌های خرابکارانه آنهایی که از اطلاعات سوء برای تضعیف دموکراسی ما استفاده می‌کنند، تشریح کرده‌ایم تا اندازه‌ای یک مصالحه کوچک است. کنش‌هایی بیشتری مورد نیاز خواهد بود.