یک اقتصاددان می‌گوید باتوجه به اتفاقات اخیر امریکا و انتصاب یک معاون تندرو توسط ترامپ، نمی‌توان دیگر به سرمایه‌گذار خارجی چندان امیدوار بود چراکه سرمایه‌گذاران خارجی اکنون در یک وضعیت بیم و امید برای ورود به ایران به‌سر می‌برند که این خود به اندازه تحریم کامل به اقتصاد ایران ضربه می‌زند. با این حال کل نظام سیاسی در ایران باید در جهت بهبود محیط کسب و کار اقدام کنند تا شاهد رونق‌گیری سرمایه‌گذاری داخلی بوده تا بتوانیم از ظرفیت بنگاه‌های صنعتی خود به‌صورت کامل استفاده کنیم. مرتضی افقه در گفت‌وگو با ایسنا، درباره اقتصاد ایران در سال ۱۳۹۶ گفت: اقتصاد سال گذشته ایران بیشتر متاثر از فرصت‌های از دست رفته در سال‌های گذشته بود. به عبارتی اگر ایران در سال‌هایی که اوباما رییس‌جمهور امریکا بود، به این نتیجه می‌رسید که با غرب و امریکا بر سر مسائل اتمی به توافق برسد، شاید می‌توانست از فرصت‌های به وجود آمده استفاده کافی ببرد. هر چند برجام در داخل کشور نیز مخالف‌هایی داشت ولی درنهایت اگر این توافق زودتر به امضا می‌رسید، فرصت این را داشتیم که تا زمان بر سر کار بودن دموکرات‌ها ارتباطات خود را با جهان بین‌الملل گسترش بیشتری دهیم. وی ادامه داد: اکنون سرمایه‌گذاران خارجی نسبت به مشارکت در طرح‌های داخلی ناامید هستند و بسیاری در حالت بیم و امید قرار دارند و چنین شرایطی اثرش کمتر از تحریم‌ها به صورت کامل نیست. با این حال نمی‌توان تمام مشکلات اقتصادی ایران را به وضعیت خارجی ربط داد. دولت در سال‌های گذشته کارهایی کرده که همان‌ها وضعیت اقتصاد ایران را به‌هم ریخته است.
این استاد دانشگاه در ادامه سخنانش چنین گفت: یکی از ایرادات وارده این است که در سال‌های گذشته بانک مرکزی درباره نرخ سود بانکی اقدامات درستی انجام نداد؛ اقداماتی که در زمینه نرخ سود بانکی انجام شد، باعث جابه‌جایی پس‌اندازها و به‌هم خوردن بازار ارز شد و بانک مرکزی نتوانست نرخ ارز را کنترل کند و امروز نیز با وجود اقدامات واکنشی که نشان داده، همچنان نرخ ارز کنترل نشده است. نرخ ارز یکی از شاخص‌های تاثیرگذار در اقتصاد است و می‌تواند در تمام شاخص‌ها تاثیر منفی بگذارد. اکنون در بازار ارز تلاطم و بی‌ثباتی وجود دارد و روی بازارهای دیگر نیز تاثیر منفی خود را نشان می‌دهد.
افقه به شیوه کنترل تورم توسط دولت هم انتقاد کرد و گفت: تورم به قیمت گسترش رکود کنترل شد اگرچه نقدینگی زیاد شده ولی بخش عمده‌یی از نقدینگی جذب بانک‌ها شده و بانک آنها را تبدیل به سرمایه‌های ساختمانی کرده‌اند و پول موجود فریز شده است و اکنون نقدینگی در اقتصاد ایران به‌صورت بالقوه یک خطر است که به محض بروز نشانه‌های رونق می‌تواند بازار را به‌هم بزند. اگرچه پیش‌بینی نمی‌کنم که بتوانیم با سرعت از رکود خارج شویم ولی به هر حال همچنان خطر بروز تورم افسارگسیخته وجود دارد.
