مانیا رضاییان
خیلی از ما در شرایط گوناگونی که با آن مواجه می‌شویم، عکس‌العمل‌های متفاوتی از خود بروز می‌دهیم، افرادی که دارای هوش هیجانی بالایی هستند، عموما می‌توانند در لحظه نسبت به هر عملی عکس‌العملی داشته باشند، اما بسیاری دیگر از افراد هم هستند که از این توانایی برخوردار نبوده و همین مساله باعث می‌شود تا در هر شرایطی زبان به انتقاد از خود بگشایند. بسیاری مواقع پیش آمده که صدای انتقادی درون خود را می‌شنویم. اینکه انگار همیشه شخصی در درون ما زندگی می‌کند که ما را به باد سرزنش و انتقاد می‌گیرد. از عکس العمل‌های نامناسبی که بروز داده‌ایم تا سکوت‌های بی‌موقع در مواقعی که باید حرفی می‌زدیم و...
اولین موضوعی که باید به آن توجه کنیم این است که ما انسان‌ها کامل نیستیم، هر کدام از ما ممکن است دست به اقداماتی بزنیم یا رفتارهایی را از خود بروز دهیم که شاید باعث ناراحتی دیگران یا حتی خودمان شود و در خلوت بخواهیم دست به سرزنش خود بزنیم. مساله اینجاست که اگر کمی منصفانه‌تر با خود برخورد کنیم، می‌بینیم که شاید بسیاری از افراد هم مانند ما باشند، چون همانطور که گفتیم هیچ انسانی کامل نیست. انسان‌ها می‌توانند غمگین، ناراحت، خوشحال، سرزنده یا حتی افسرده و اندوهگین باشند. هر کدام از این حالت‌ها ممکن است برای هر فردی در موقعیت‌ها گوناگون به وجود بیاید. اما اگر کار خطایی در هر شرایط ناراحتی یا خوشحالی، افسردگی یا سرزنده بودن از ما سر زد، با سرزنش کردن و خود تخریبی نمی‌توانیم آن خطا را جبران کنیم. اولا که باید به راهکارهای مناسب جبران خطا فکر کنیم، در ثانی اگر واقعا دیگر فرصتی برای جبران وجود ندارد، با فکر کردن به آن اتفاق و سرزنش کردن خود نباید باعث خودتخریبی شویم. باید یاد بگیریم از برخی مسائل و اتفاق‌ها به موقع فاصله بگیریم. آنها را در همان گذشته رها کنیم و درگیری ذهنی و روانی برای خود ایجاد نکنیم. یکی از راه‌هایی که می‌تواند باعث رهایی ما از صدای منتقد درونمان شود، نوشتن یادداشت‌هایی در این رابطه است. در مورد خطایی که مرتکب شده‌ایم بنویسید. دلایلی که برای انجام آن کار را داشته‌اید با خود مرور کنید. راه‌هایی که می‌توانید آن خطا را جبران کنید مورد بررسی قرار دهید. از تمام اینها نت‌برداری کنید و بعد آنها را گوشه‌ای رها کنید.
قطعا احساس بهتری خواهید داشت. گاهی صدای انتقادی درونمان ما را از تمامی فعالیت‌های روزمره مان دور می‌کند، باعث بروز استرس و اضطراب در ما می‌شود، در واقع مواجه نشدن با این واقعیت که هر کسی می‌تواند در زندگی‌اش مرتکب اشتباه شود می‌تواند شما را به فردی آسیب پذیر و افسرده تبدیل کند. فراموش نکنیم مرور خطاها و اشتباه‌ها در ذهن می‌تواند وقت و انرژی ما را هدر دهد و مانع پویاییمان شود. گاهی‌اوقات مرور برخی رخدادها برای درک تمام جزییات آن ضروری است، اما اگر بدون هیچ منطقی مدام خطایتان را در ذهن‌تان مرور کنید، فرصتی برای بخشش خود پیدا نمی‌کنید. وقتی دایم به خودتان می‌گویید، «من آدم خیلی بدی هستم»، نمی‌توانید روی خطای خود و جبران احتمالی آن متمرکز شوید و برای بخشیدن خود قدمی مثبت بردارید. هر گاه متوجه این تکرار در ذهن‌تان شدید، چند نفس عمیق بکشید یا به پیاده‌روی بروید و این مرور بی‌فایده از خطاها را در ذهن‌تان متوقف کنید. شاید برای خیلی از ما چنین کارهای راحت نباشد، خیلی‌ها هستند که به دلیل نبخشیدن خود در طی سالیان متمادی به دلیل اشتباهی که رخ داده‌اند تمام سال‌های پیش روی خود را نیز از دست داده‌اند، اگر بیش از حد به خطاهای خود فکر می‌کنید، امکان رهایی از آنها را ندارید بهتر است به یک مشاور مراجعه کنید، در این موارد می‌توانید با کمک مشاور یا روانشناس راه‌های بخشش خود را به خوبی فرا گرفته و از آنها استفاده کنید. ماندن در گذشته و افسوس خوردن برای اشتباهاتی که در گذشته انجام داده‌اید آینده را هم از شما می‌گیرد و در نهایت باعث می‌شود هیچ لذتی از زندگی خود نبرید. انسان‌ها اگر در گذشته زندگی می‌کردند و مدام خطاها و اشتباهات گذشته را به خاطر می‌آوردند هنوز دنیا در چندین هزار سال پیش گیر کرده بود و خبری از این همه رشد نبود. یاد بگیرید گذشته‌ها را پشت سر بگذارید و برای آینده زندگی کنید.
