تجربه نشان داده که سرمایه‌گذاری دولت به تنهایی در اقتصاد نمی‌تواند منجر به رشد و توسعه شود. بر این اساس، سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در رشد اقتصادی دارای اهمیت فراوانی است. به‌طوری که در حال حاضر، در بیشتر اقتصادهای دنیا، به دنبال خصوصی کردن اقتصاد و مشارکت افزاینده مردم در این مسیر هستند. حتی در سیاست‌های اقتصادی متمرکز نیز در بعضی کشورها مانند چین تغییری اساسی به وجود آمده و بازا آزاد برای خود جایی اساسی باز کرده است. البته در کشور ما، مساله خصوصی‌سازی از سال ٦٨ تا اوایل سال ٨٤، تحت عناوین اجرای «سیاست تعدیل ساختاری» در دولت هاشمی‌رفسنجانی و اجرای «طرح ساماندهی اقتصادی» در دولت اصلاحات خاتمی و «اصلاح نظام اقتصادی برپایه هدفمندی یارانه‌ها» در دولت احمدی‌نژاد دنبال شد که به دنبال آن، دولت تدبیر و امید نیز به پیروی از سیاست‌های سه دولت گذشته، اقتصاد را با رویکرد دولت سازندگی پیگیری می‌کند. از سوی دیگر، ایجاد مناطق آزاد و خصوصی‌سازی در این مناطق یکی دیگر از برنامه‌های مهمی است که برای جذب و حضور بخش خصوصی در دستور کار دولت‌ها قرار گرفته است. اما نکته اینجاست که خصوصی‌سازی آن‌گونه که باید در این سال‌ها شکل نگرفت.
از این رو باید از نگاه رانتیری دولت به نفت در بودجه سال٩5، پرهیز شود و تا جایی که ممکن است از فرصت مناطق آزاد و ویژه اقتصادی برای ایجاد اشتغال و رشد تولید استفاده کرد. همچنین با توجه به مزیت‌های اقتصاد رقابتی و امکانات مناطق آزاد تجاری - صنعتی، بخش خصوصی را تشویق به سرمایه‌گذاری کرد. چرا که در حال حاضر مناطق آزاد در اقتصاد، بازار جهانی و خصوصی‌سازی نقش مهمی را بر عهده دارند که می‌توان با ایجاد حوزه متناسب با سیاست‌های ابلاغی اصل٤٤ قانون اساسی و بند١١ سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، فعالیت‌های اقتصادی و صنعتی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی کشور را توسعه بخشید. البته باید مراقبت کرد این مناطق آزاد مبدل به پایگاهی برای واردات کالاها نشوند و بلکه محور اصلی فعالیت این مناطق تولید رقابت پذیر برای صادرات و حضور در بازارهای منطقه‌یی و بین‌المللی باشد. مناطقی که گردش فعالیت‌های اقتصادی کشور باید در آنجا نقش پررنگی داشته باشد تا بتوانند رقم قابل توجهی از حجم صادرات غیرنفتی ایران را به خود اختصاص دهند؛ یعنی حجمی برابر با جایگاه واقعی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی کشور، با رشد ارزش افزوده محصولات تولیدی. البته یکی از مسائل مهمی که
در رابطه با مناطق آزاد کشور باید مد نظر قرار گیرد، ایجاد زیرساخت‌های لازم و کلیدی با استفاده از توان اقتصادی و منابع مالی وزارتخانه‌های اقتصادی کشور برای تعامل بیشتر با اقتصاد بین‌الملل است. البته موضوع مهم اینکه نباید شاهد برخوردهای یک سونگرانه و جزیره‌یی برخی نمایندگان مجلس و برخی وزرای اقتصادی دولت و از سوی دیگر دیدگاه‌های جزمی و تکراری برخی صاحب‌نظران اقتصادی در ارتباط با مناطق آزاد و توسعه فعالیت در آنها باشیم. چرا که نگاه‌های تنگ‌نظرانه به مساله مناطق آزاد که ابزاری برای توسعه کشور به شمار می‌روند، سبب می‌شود سرمایه‌گذاری آن‌گونه که باید در این مناطق شکل نگیرد. به‌طور قطع مناطق آزاد و ویژه اقتصادی باید بتوانند فرصت‌های اقتصادی مهمی را برای خدمت به اقتصاد کشور به وجود آورند. از این رو همه دست‌اندرکاران اقتصادی دولت، مجلس و صاحب‌نظران بدون حب و بقض و بدون نگاه جزیره‌یی کمک کنند تا سازوکارهای مناطق آزاد و ویژه اقتصادی در خدمت به اقتصاد کشور قرار گیرد به ویژه آنکه برجام اقتصاد محور فرصت خوبی در اختیار کشور قرار داده است تا بتوان اقدامات لازم برای تحقق بند 11 سیاست‌های اقتصاد مقاومتی برای توسعه حوزه عمل
مناطق آزاد و ویژه اقتصادی کشور را انجام داد.
پرهیز از نگاه جریزه‌ای به مناطق آزاد
ارسال نظر
