امروز نه فقط دولتی‌ها که بخش خصوصی نیز راه نجات اقتصاد ایران از شرایط کنونی را برآورده شدن اهدافی که در قالب اقتصاد مقاومتی پیش بینی شده است می‌داند اما معنای اقتصاد مقاومتی چیست؟ اقتصاد مقاومتی با هدف کنترل و کاهش تاثیرگذاری عوامل برون زا بر اقتصاد ایران طراحی شده است از این رو توسعه تولید و افزایش سهم ایران از بازارهای جهانی یکی از مهم‌ترین اهدافی است که قرار است در قالب اجرایی شدن سیاست اقتصاد مقاومتی محقق شود. هر چند سال 1394 سال بسیار سختی برای اقتصاد ایران بود و پیش بینی‌ها نشان می‌دهد رشد اقتصادی ایران در این سال کمتر از سال گذشته باشد اما برآوردها نشان می‌دهد ایران می‌تواند با تکیه بر بنیه اقتصادی خود و همچنین تدوین سیاست‌هایی، صادرات غیر نفتی خود را رونق دهد تا تاثیرگذاری نفت بر اقتصاد با کاهشی قابل توجه روبرو شود. نفت می‌تواند همچنان موتور محرکه اقتصاد ایران باشد اما نکته مهم اینجاست که باید راهکارهایی برای جلوگیری از خام فروشی در دستور کار قرار گیرد. هر چند مدت‌هاست موضوع اقتصاد مقاومتی بحث محافل کارشناسی و تصمیم‌گیری است اما برخی برداشت‌ها از این موضوع چندان به واقعیت و هدف اصلی آن نزدیک نیست.
برخی بر این گمانند که معنای اقتصاد مقاومتی این است که ایران ارتباط خود را در حوزه واردات و صادرات با دیگر کشورها قطع کند و خود نسبت به تامین صفر تا صد در صدی نیازهایش اقدام کند حال انکه اقتصاد مقاومتی به معنای افزایش تحرک اقتصادی مبتنی بر توان داخلی است. اتفاقا سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی در بخش تجارت جامع و قابل قبول است و اجرای دقیق و درست آن می‌تواند زمینه ساز خروج اقتصاد از رکود شود. افزایش سطح تولید به لحاظ کمی و کیفی کردن تولیدات ایران هدفی است که اقتصاد مقاومتی آن را دنبال می‌کند. در چنین شرایطی می‌توان به یافتن بازاری مناسب برای کالاهای ایرانی امیدوار بود. ارتباط تنگاتنگ با اقتصاد دیگر کشورها، بدون تردید زمینه‌ساز ارتقای قدرت ایران خواهد شد که با تکیه بر منابع انرژی‌اش از موقعیت بی‌بدیل و ارزشمندی در منطقه و جهان برخوردار است و می‌تواند با دورتر شدن از خام فروشی و تکیه بر صنعتی مانند پتروشیمی ارزش افزوده فراوانی را در اقتصاد ایجاد کند. به نظر می‌رسد روان کردن تجارت از سوی دولت بتواند در حوزه افزایش صادرات غیر نفتی نقشی اساسی ایفا کند. دولت یازدهم در دو سال قبل اقداماتی را در این زمینه انجام داده
است و تداوم این مسیر به تقویت بخش‌های مختلف اقتصادی منجر خواهد شد. انعطاف دولت در این حوزه، رایزنی برای برقراری روابط خاص با دیگر کشورها، امضای قراردادهای دو گانه و تهاتری نیز در این میان بر افزایش صادرات غیر نفتی ایران بی‌تاثیر نیست و می‌تواند زمینه ساز باز شدن درهای بازار کشورهای دیگر به
روی ایران باشد.
