«نقطه ایست هزینه دریاچه ارومیه»، «سرگردانی سدسازی بین اقتصاد و محیط‌زیست»، «نفت، گاز و الماس زیر پای 300میلیون فقیر»، «1500 فرصت سرمایه‌گذاری در راه‌اندازی جایگاه سی‌ان‌جی» و «ساماندهی کرخه، آری، شاید، هرگز» عنوان گزارش‌های اصلی روزنامه «تعادل» در هفته‌یی که گذشت را تشکیل دادند. در ادامه بخش کوتاهی از هر یک از گزارش‌ها آمده است.
شنبه 3 مرداد: نقطه ایست هزینه دریاچه ارومیه؛ یکی از برنامه‌هایی که حسن روحانی رییس‌جمهور ایران زمان انتخابات ریاست‌جمهوری مطرح کرد بحث «احیای دریاچه ارومیه» بود. نجات یک دریاچه حرکت قشنگی است اما آیا هر حرکت زیبایی لزوما اقتصادی نیز هست؟ اکنون دو سال از ریاست‌جمهوری روحانی می‌گذرد و همانطور که قول داده بود، نجات جان این دریاچه را در دستور کار دولت خود قرار داده است. اما یک بحث مهم هنوز در جریان است: آیا احیای دریاچه ارومیه مقرون به صرفه است؟
یکشنبه 4 مرداد: سرگردانی سدسازی بین اقتصاد و محیط‌زیست؛ دعوای میان این دو بخش به قدمت دنیای مدرن می‌رسد. کشورهای توسعه یافته جهان از زمانی به بعد در کنار فاکتورهای اقتصادی و فنی که برای یک طرح در نظر می‌گرفتند، توجه به فاکتورهای زیست‌محیطی را با شدت بیشتری دنبال کردند. این نگاه اکنون در دنیا ترویج یافته و ان‌جی‌او‌های محیط‌زیستی در اغلب نقاط جهان در برابر برخی از طرح‌ها با توجیه‌پذیری فنی و اقتصادی، موضع می‌گیرند. اما در مقابل برخی اعتقاد دارند کشورهای توسعه یافته خود زمانی مسیر فعلی کشورهای درحال توسعه را طی کرده‌اند و حالا هزینه‌های زیست محیطی خلاف میل کشورهای درحال توسعه به آنها تحمیل می‌شود.
دوشنبه 5 مرداد: نفت، گاز و الماس زیر پای 300میلیون فقیر؛ «آینده کشورهای دارنده منابع طبیعی در گرو این است که آنها تا چه اندازه خواهند توانست منابع نفت، گاز و معدن خود را به خوبی مدیریت کنند؟» این عبارتی است که موسسه حکمرانی منابع طبیعی در امریکا برای توصیف وضعیت کشورهای دارنده ذخایر نفت وگاز همچنین معدن استفاده کرده است. به گزارش «تعادل» موسسه حکمرانی منابع طبیعی در گزارشی بسیار جذاب و خواندنی وضعیت 58کشور جهان را در مدیریت منابع طبیعی بررسی کرده است. این 58کشور تولید‌کننده 85درصد نفت جهان، 90 درصد الماس جهان و 80درصد مس جهان هستند.
سه‌شنبه 6 مرداد: 1500فرصت سرمایه‌گذاری در راه‌اندازی جایگاه سی‌ان‌جی؛ «سرمایه‌های سرگردان». این یکی از مهم‌ترین خصلت‌های فعلی اقتصاد ایران است. مردم ایران در سال‌های گذشته همواره به دنبال این بوده‌اند که بتوانند از نوسانات نرخ ارز و طلا سودی به دست بیاورند اما این فرهنگ که سرمایه‌های خرد بتوانند وارد کسب‌و‌کارهایی شوند که نیاز به همین نوع سرمایه‌ها دارند در ایران چندان جا نیفتاده است. اکنون تصور کنیم هر کدام از ما سرمایه‌یی در حد خرید یک زمین داریم، ما این سرمایه را در جهت توسعه چه کسب وکاری صرف خواهیم کرد؟ «تعادل» قصد دارد در چند شماره به بررسی کسب‌و‌کارهایی بپردازد که «خرده مالکان» می‌توانند به این حوزه‌ها ورود کنند.
چهارشنبه 7 مرداد: ساماندهی کرخه، آری، شاید، هرگز؛ اگر از تویسرکان به سمت خرم‌آباد حرکت کنید، پمپ‌های آب بی‌شماری را مشاهده می‌کنید که توسط کشاورزان حوضه کرخه به درون رودخانه انداخته شده است. این پمپ‌ها در ادامه از طریق لوله‌های پلی‌اتیلن آب را به زمین‌های کشاورزی محدوده کرخه می‌رسانند. وضعیت فعلی برداشت آب از کرخه «اسف‌بار» است. حالا حمید چیت‌چیان، وزیر نیرو وعده داده است که «تمامی نقاط برداشت از آب‌های سطحی در حوضه آبریز کرخه» به دستگاه‌های «اندازه‌گیری برداشت» مجهز خواهند شد. اما چطور می‌شود حدود 4هزار کشاورز که در این حوضه مشغول فعالیت هستند را ساماندهی کرده و برای تک تک چاه‌ها و پمپ‌ها، دستگاه اندازه‌گیری نصب کرد؟ «تعادل» برای کسب اطلاعات و جزییات بیشتر از وضعیت آب حوضه کرخه سراغ چند نفر از کارشناسان و مسوولان درگیر و مطلع از این حوضه رفته است.
