با اینکه بازار لوازم آرایشی و بهداشتی حسابی داغ است، اما یکی از مهم‌ترین چالش‌هایی که صنایع داخلی در این بخش با آن دست به گریبان هستند کمبود مطالعات بنیادین درباره زیر و بم این صنایع است.
این مساله در سال‌های اخیر تشدید نیز شده؛ برای نمونه اگر در دهه‌های اخیر تعداد مقالات منتشر شده در زمینه رفع مشکلات تولید لوازم آرایشی و بهداشتی بسیار اندک بوده، این درحالی است که این صنعت به‌دلیل استقبال بالای ایرانیان از محصولات آرایشی و بهداشتی از اهمیت بالایی برخوردار است، ولی به‌دلیل وضعیت بد اقتصادی و تحریم‌ها، این صنعت از دید تولیدکنندگان و مسوولان مغفول مانده است.
با این حال آنچه بدون تحقیق چندانی هویداست، سهم بزرگ قاچاق در تامین بازار لوازم آرایشی و بهداشتی ایران است. رشد قاچاق این محصولات در سال‌های اخیر همراه با افزایش نرخ ارز، میزان تولید داخلی را به‌شدت کاهش داد و باعث رکود این صنعت شد.
در کنار این مشکلات خارج از کنترل تولیدکننده، مشکل بزرگ‌تری هم هست که گره آن به‌دست خود او باز می‌شود؛ اگر ظرفیت تولید به اندازه نیاز کشور افزایش یابد، باز هم به‌دلیل کیفیت پایین، مصرف‌کننده به کالاهای خارجی میل بیشتری دارد، به‌طوری که گاهی قیمت‌های تمام شده کالاهای داخلی بسیار پایین‌تر از نمونه‌های خارجی است که با تعرفه‌های وارداتی بالا، بین 26 تا 30درصد، وارد بازار می‌شوند. درواقع در این بازار مشتری بیشتر به کیفیت حساس است تا به قیمت. یکی از دلایل پایین بودن کیفیت نمونه‌های داخلی این محصولات، عقب بودن سطح ماشین‌آلات و نبود برندهای خوب است. همچنین از دیگر عواملی که باعث رونق قاچاق شده، حقوق کم کارمندان گمرک است.
با این حال در دولت یازدهم، به‌دنبال ثبات فکری تولیدکنندگان به‌وسیله تثبیت قیمت ارز و کاهش رشد نقدینگی، میزان تولید تاحدودی افزایش یافته اما کماکان محصولات آرایشی- بهداشتی درگیر معضل قاچاق هستند.
