به عقب برگردیم. به سال 1382. زمانی که فکر ساختن مدرسه علمیه امام خمینی کاظم صدیقی تازه شکل گرفته بود. زمینی که بعدها مدرسه در آن ساخته شد، سبز بود. اما خبری از زمین ۴ هزار متری نبود. در واقع زمین سر سبزی که مدرسه در آن ساخته شده با باغ ۴ هزار متری یکپارچه بود و بعدها هنگام ساخته شدن مدرسه از آن جدا شد. زمینی که متعلق به شهرداری تهران و سازمان اوقاف بود. در واقع شهرداری تهران بر اساس متراژی که طبق نقشه مدرسه به دست آمده بود، مقداری از زمین را در اختیار سازندگان آن قرار داد و باغ ۴ هزار متری از همان ابتدا جدا شد.
به گزارش عصر ایران، از سال ۱۳۸۶ تغییراتی در زمین سبز به وجود آمده. یک مسیر جاده‌ای دسترسی تا انتهای زمین باز شده که بابتش تعدادی درخت هم قطع شده‌است. اما همزمان در باغ مربع شکل شمالی زمین هم برای ساخت یک برج احتمالا مسکونی بخشی از درختان باغ را قطع کرده‌اند. در همان سال ۱۳۸۶ با ساخته شدن برج بخشی از مسیر کنده شده در زمین سبز هم تسطیح می‌شود که دلایل آن به درستی معلوم نیست و نمی‌دانیم آیا ارتباطی با برجی که ساخته می‌شود دارد یا نه. اما در جایی که بعدها باغ ۴ هزار متری می‌شود یک ساختمان ساخته می‌شود که شیروانی قرمز رنگی دارد و کاربری آن را نمی‌دانیم. برای ساختن این خانه هم تعدادی درخت قطع شده است.
در سال 1388 درختان بیشتری قطع می‌شوند و زمین سبز لحظه به لحظه درختان و پوشش سبز خود را از دست می‌دهد و در بخش شمال غربی زمین هم یک پارکینگ خودرو به وجود می‌آید. سال 1389 رسما ساخت مدرسه علمیه امام خمینی آغاز می‌شود و تمام درختان و پوشش سبز زمین کنده و زمین کاملا مسطح شده و از این‌جا به بعد باغ ۴ هزار متری از زمین اصلی جدا شده‌است. گفته می‌شود بیش از ۱۰۰ درخت در این‌جا قطع شده‌اند. هرکسی اجازه قطع درختان را داده احتمالا تخلف کرده‌است.
موضوعی که همان سال‌ها معصومه ابتکار در شورای شهر تهران به آن اشاره کرده بود. همان زمان که به قطع درختان در باغات ازگل اعتراض کرد.
