گلی ماندگار|
بر خلاف آن چیزی که وزیر بهداشت و درمان سعی می‌کند در تمامی نشست‌های خبری و سخنرانی‌های خود در مورد کیفیت سیستم بهداشت و درمان به مردم القا کند تنها یک روز حضور در بیمارستان‌های دولتی می‌تواند خلاف این ادعا را به اثبات برساند.
سند و مدرک زنده این وضعیت نابهنجار هم بیمارانی هستند که جز سرگردانی در بیمارستان‌های دولتی چیزی نصیبشان نمی‌شود. کافی است یکی از معاونان وزیر بهداشت یا حتی شخص خود او یک روز را از پشت میز ریاست بلند شده و به‌طور سرزده راهی بیمارستان‌های دولتی شوند.
به این خاطر بر بیمارستان‌های دولتی تاکید می‌شود که مردم به دلایل مختلف از جمله مشکلات اقتصادی و معیشتی توان استفاده از خدمات بیمارستان‌های خصوصی را ندارند هر چند که بیمارستان‌های خصوصی هم دیگر مثل سابق ارایه‌کننده بهترین خدمات به بیماران نیستند. مساله اینجاست که نمایندگان مجلس هنوز هم به این اجماع نرسیده‌اند که وزیر بهداشت را به دلیل شرایط بد درمانی در کشور مورد بازخواست قرار دهند. وزیری که قرار بود استیضاح شود اما لابی گری‌ها مانع از این اتفاق شد و از آن روز تاکنون بهرام عین‌اللهی تنها به بیان دستاوردهایی در حوزه وزارت خود می‌پردازد که برای هیچ کدام سند و مدرکی ارایه نمی‌دهد. از سوی دیگر اما آمار و ارقام مهاجرت پزشکان طی دو سال گذشته نشان از بی‌توجهی به حوزه بهداشت و درمان از سوی مسوولان دارد. اینکه سالانه ۱۰ هزار نفر از کادر درمان کشور را ترک می‌کنند زنگ خطری است که خیلی زود می‌تواند اوضاع بهداشت و درمان کشور را به هم بریزد و باعث بروز اتفاقاتی تلخ در این زمینه شود.
این در حالی است که بارها و بارها پرستاران و رزیدنت‌های پزشکی از وضعیت خود در بیمارستان گله داشته‌اند دست به تجمع زده‌اند و خواستار رسیدگی شده‌اند اما هر بار بدون اینکه تغییری در شرایط آنها ایجاد شود با وعده‌هایی که هیچگاه اجرایی نمی‌شود به کار برگردانده شده‌اند. به‌طور مثال وقتی در دوران کرونا پرستاران از جان خود مایه گذاشتند تا به بیماران کرونایی رسیدگی کنند به آنها وعده استخدام داده شد اما به محض فروکش کردن کرونا هزاران پرستار تعدیل شدند و هیچ کس هم پاسخگوی آنها نبود. مساله اینجاست که دیگر استخدام شدن هم دردی از آنها دوا نمی‌کند. پرستاری که مجبور است به اندازه ساعت کاری خود اضافه کاری کند اما در پایان ماه تنها ۲ میلیون تومان به حقوقش اضافه می‌شود چطور ممکن است به ماندن در این سیستم معیوب ادامه بدهد.
وقتی مسوولان فقط به فکر جوابیه دادن هستند
مساله مهمی که باید مد نظر قرار بگیرد این است که وقتی مشکلات مطرح می‌شوند مسوولان به جای اینکه به فکر رفع آن باشند قبل از هر چیز به دنبال انتشار جوابیه هستند جوابیه‌هایی که در نهایت هیچ دلیل واضح و روشنی برای رد اشکالات مطرح شده ندارند و تنها قصد وارد کردن هجمه به بیان حقیقت در آنها نهفته است. مثلا وقتی خبر مهاجرت ۱۳ دانشجوی دانشگاه شریف در یک شب منتشر شد قبل از هر چیز مسوولان دانشگاه تلاش کردند بگویند این خبر درو غ است اما هیچ کس نگفت که چرا حتی یک نخبه باید به دلیل نبود شرایط مناسب برای زندگی و ارایه خدمات به کشورش ترک وطن کند.
همانطور که بارها و بارها وقتی از مشکلات حوزه بهداشت و درمان حرف زده می‌شود قبل از هر چیز روابط عمومی وزارت بهداشت و درمان سعی در رد این مشکلات دارد در حالی که هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای برای رد آنها مطرح نمی‌کند. حالا وضعیت به گونه‌ای رقم خورده که وقتی به عنوان خبرنگار وارد بیمارستان‌های دولتی می‌شوی تا از شرایط حاکم بر آن گزارش تهیه کنی هیچ کدام از کادر بیمارستان به دلیل ترس از دست دادن شغل خود حاضر به همکاری نیستند و این فقط بیماران هستند که مشکلات خود را بیان می‌کنند و کسی برای تایید یا تکذیب این مشکلات حرفی نمی‌زند.
به جای حرف زدن باید عمل کرد
خسرو میرزایی، پزشک متخصص کودکان در این باره به «تعادل» می‌گوید: واقعیت این است که وضعیت بهداشت و درمان کشور خوب نیست و بر خلاف ادعای وزیر بهداشت ما وقتی با این موج بزرگ مهاجرت مواجه هستیم و کمبودهای بسیاری که در بیمارستان‌های دولتی وجود دارد قطعا نمی‌توانیم در قالب سیستم برتر بهداشت و درمان جهانی قرار بگیریم. ما حتی هنوز تعداد تخت‌های بیمارستانی و تعداد پرستارانمان با استانداردهای جهانی فاصله زیادی دارد. مساله فقط افتتاح بیمارستان نیست مساله تامین کادر درمان و تجهیزات بیمارستانی است که متاسفانه در این زمینه ضعف‌های بسیاری وجود دارد.
او می‌افزاید: ما با کمبود چشمگیر متخصص کودکان مواجه هستیم پس افتتاح بیمارستان تخصصی و فوق تخصصی کودکان نمی‌تواند این کمبود‌ها را جبران کند. از سوی دیگر بیمارستان‌هایی بوده‌اند که با عنوان تخصصی و فوق تخصصی افتتاح شده‌اند اما به دلیل روند اشتباه مدیریتی تبدیل به بیمارستان‌هایی شده‌اند که مردم برای هر بیماری پیش پا افتاده‌ای به آن مراجعه می‌کنند و ازدحام و کمبود نیرو باعث شده تا کیفیت خدماتی که ارایه می‌دهند به‌شدت پایین بیاید نمونه بارز آن هم بیمارستان میلاد است.
وضعیت بد پرستاران و رزیدنت‌های پزشکی انکار نشدنی است
محمد شریفی مقدم، دبیرکل خانه پرستار نیز در این باره به «تعادل» می‌گوید: وضعیت بد شغلی پرستاران و رزیدنت‌های پزشکی مساله‌ای نیست که بتوان آن را انکار کرد. این واقعیت در تمامی بیمارستان‌های دولتی قابل رویت است. نارضایتی پرستاران از اجرایی نشدن کامل قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، بی‌توجهی به وضعیت رزیدنت‌های پزشکی در بیمارستان‌های دولتی و حال بد روحی و روانی این افراد همه و همه واقعیتی است که در جامعه جریان دارد اما گویا افرادی می‌خواهند هر طور شده منکر این واقعیت شوند.
او می‌افزاید: نکته مهم این است که تمامی این بی‌توجهی‌ها و عدم اجرایی شدن قوانین تنها به ضرر بیماران تمام می‌شود. بیمارانی که دولت موظف است خدمات درمانی مناسب به آنها ارایه بدهد اما به دلایل مختلف آنها از این حق محروم می‌شوند. وقتی در بیمارستان پزشک متخصص نباشد، وقتی تجهیزات بیمارستانی فرسوده باشد وقتی تعداد کادر درمان استاندارد نباشد همه و همه باعث می‌شود که خدمات ارایه شده به بیماران کیفیت مطلوبی نداشته باشد.
جای وزیر بودم استعفا می‌دادم
از سوی دیگر «عوض حیدرپور» نماینده سابق مجلس شورای اسلامی نیز در این باره به خبرآنلاین می‌گوید: این وزیر علوم یا بهداشت فعلی می‌تواند در کمیسیون آموزش و بهداشت مجلس، شورای عالی بیمه یا در هیات دولت از حقوق پزشکان دفاع کند؟ اگر خودم جای اینها بودم و هر روز این تعداد پزشک مهاجرت می‌کرد استعفا می‌دادم.
این نماینده سابق مجلس بیان می‌کند: برای پزشکان پیامک ارسال می‌شود که اگر ۵۵ سال به بالا نداشته باشید به‌راحتی در آلمان پذیرش می‌شوید، پزشکی که ۵۵ سال سن داشته باشد تقریباً ۲۰ سال تجربه کار دارد، آن‌وقت با مهاجرت آنها یک تجربه اینچنینی به‌راحتی گیر کشورهای دیگر می‌افتد. حیدر پور می‌افزاید: متاسفانه وضعیتی در کشور حاکم شده که موجی از مهاجرت راه افتاده است و این موج به جامعه پزشکی هم کشیده شده، تقریباً ما هر روز می‌شنویم یک استاد یا دانشیار از دانشکده‌های علوم پزشکی کشور به اروپا، کانادا و کشورهای حاشیه خلیج فارس مهاجرت کردند، وقتی این اخبار را می‌شنویم بغض‌مان می‌گیرد که چرا بزرگان پزشکی این کشور به جایی رسیدند که مهاجرت می‌کنند.
تقدیم ۱۰۰ میلیارد دلار نیروی انسانی متخصص به کشورهای بیگانه
او می‌افزاید: یک استاد تمام دانشگاه در پزشکی که مهاجرت می‌کند کوهی از تجربه است، حتی شاهدیم پزشکان جوان که به خوبی آموزش دیده‌اند هم مهاجرت می‌کنند، مهاجرت این گروه‌ها ضرر اقتصادی ناشی از از دست دادن تجربه آنها به کشور وارد می‌کند، شاید هزینه‌ای که برای پرورش این افراد از دوران مدرسه تا تخصص صرف می‌شود به ۱۰ میلیون دلار برسد و شما می‌بینید مهاجرت‌شان چه ضرری دارد، متاسفانه علاوه بر پزشکان پرستاران و لیسانسه‌های مامایی هم مهاجرت می‌کنند، بهترین نیروهای پیرا پزشکی با موج پزشکان دارند از کشور خارج می‌شوند، از نظر اقتصادی در چند سال اخیر ما بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار نیروی انسانی متخصص اعم از پزشک، پرستار، پیراپزشک تقدیم کشورهای بیگانه کردیم.
حیدر پور در بخش دیگری از سخنانش می‌گوید: عدد و رقم‌های مهاجرت وحشتناک است، ما هر هفته که سراغ یکی از همکاران را می‌گیریم با خبر می‌شویم مهاجرت کرده است، سالی ۱۰ هزار نفر از مجموعه کادر پزشکی (پزشک، پرستار، ماما) از کشور مهاجرت می‌کنند. الان برای پزشکان پیامک ارسال می‌شود که اگر ۵۵ سال به بالا نداشته باشند به راحتی در آلمان پذیرش می‌شوند، پزشکی که ۵۵ سال سن داشته باشد تقریباً ۲۰ سال تجربه کار دارد، آن‌وقت یک تجربه اینچنینی به راحتی گیر کشورهای دیگر می‌افتد.
رییس دولت با مفهوم ساخت دارو آشنا نیست
این نماینده سابق مجلس در پایان به اظهارات رییس دولت اشاره کرده و می‌افزاید: چند روز قبل رییس دولت مجدد اعلام کرد که ۹۵ درصد از داروهای مورد نیاز کشور، در داخل ساخته می‌شود، به‌نظرم ایشان با مفهوم ساخت دارو آشنا نیست، ما پودر داروها را در بشکه‌های ۱۰۰ کیلویی یا ۵۰ کیلویی وارد کشور می‌کنیم، بعد این‌جا آن را فرموله می‌کنیم، یعنی با آب و مواد نگهدارنده ترکیب می‌کنیم، به قرص که تبدیل شد بسته‌بندی می‌کنیم و می‌فروشیم، حال آیا ادعای اینچنینی درست است؟ به نظرم رییس‌جمهور که از ساخت دارو اطلاع ندارد، این خبرها گزارش‌هایی هستند که از سازمان غذاودارو به دست وزیر بهداشت و بعد به دست دولت می‌رسد، ایشان هم گزارش را عمومی اعلام می‌کند. امروز در بخشی از داروهایی که برای کشور و بیماران حیاتی هستند کمبود داریم که برای مردم خانه خراب کن شده است.
