تل تخت در فاصله 2300متری شمال شرق آرامگاه کوروش روی تپه‌یی طبیعی ساخته شده و نزدیک به دو هکتار وسعت دارد. ارتفاع تختگاه از کف دشت 50 متر است که پس از صاف کردن قسمتی از تپه، تختگاه را روی آن ایجاد کرده‌اند. طبق کاوش‌های صورت‌گرفته، تل تخت آثار چهار دوره را در خود جای داده است. آثار دوره نخست مربوط به دوره پادشاهی کوروش و ساخت دیواره‌های صفه و پلکان ورودی است. آثار دوره دوم مربوط به سال‌های 500 تا 280 پیش از میلاد یعنی از زمان سلطنت داریوش هخامنشی تا آخر سلطنت سلوکوس اول است. آثار دوره سوم بین سال‌های 280 تا 180 پیش از میلاد یعنی از زمان سلطنت آنتیوخوس اول تا زمان سلطنت آنتیوخوس چهارم ایجاد شده و دوباره تغییراتی در اتاق‌ها و راهروها داده شده است. پس از یک دوره بلندمدت فراموشی، آثار دوره چهارم مشاهده می‌شود که مربوط به سده‌های آغازین اسلامی است و نشان می‌دهد که دوباره این بخش مورد استفاده قرار گرفته و پس از آن مجددا متروک شده است. این بنا پس از دوره اسلامی به تخت سلیمان معروف شده است. پیش از این، با وجود کاوش‌های پی‌درپی چند دهه گذشته، تل تخت و بیرون آمدن بخش مهمی از استحکامات خشتی آن، این فضاها به حال خود رها شده و تحت‌تاثیر عوامل محیطی رو به ویرانی قرار گرفته بود به‌طوری که بخش‌های مهمی از بقایای دیواره‌ها که در زمان کاوش‌های استروناخ مشخص بودند به دلیل نبود حفاظت به تلی از خاک تبدیل شده بود. با توجه به پیشینه این اثر تاریخی، مدیر پایگاه میراث جهانی پاسارگاد دیروز در خبری اعلام کرد که با توجه به کاوش‌های متعدد چند دهه گذشته در «تل تخت» پاسارگاد و بیرون آمدن بخش مهمی از استحکامات خشتی آن، عملیات حفاظت از ساختارهای معماری آن آغاز شد. به گزارش ایرنا، حمید فدایی گفت: عملیات حفاظت از ساختارهای معماری محوطه «تل تخت» درحالی آغاز شد که به موازات این اقدام، اصلاح شیب‌بندی محوطه جهت کنترل و هدایت آب‌های سطحی به خارج از محوطه با کمترین میزان دخل و تصرف نیز در دستور کار قرار گرفت.
