بیست و دوم مرداد 1352 و در مجلس بیست و سوم شورای ملی موافقتنامه بین دولت شاهنشاهی ایران به صورت جداگانه با دولت پادشاهی مغرب، دولت جمهوری فرانسه، دولت جمهوری اسلامی پاکستان، دولت جمهوری دموکراتیک سودان، دولت جمهوری سنگال، دولت جمهوری تونس و دولت اردن اردن هاشمی به تصویب نمایندگان رسید. این قوانین که در مجلس سنا نیز تصویب شد پنجم شهریور همان سال به توشیخ محمدرضا پهلوی رسید. بر اساس موافقنامه با دولت اردن، نظر به اینکه دولت شاهنشاهی ایران و دولت اردن هاشمی علاقه‌مند به بسط و توسعه روابط تجاری و اقتصادی بین دو کشور هستند دولت‌های طرف‌این قرارداد موافقت کرده‌اند دولت شاهنشاهی ایران اعتباری معادل دویست میلیون ریال ایرانی در اختیار دولت اردن هاشمی قرار خواهد داد. اعتبار فوق برای تأمین مالی فقط 90 درصد ارزش (فوب) خرید کالاها و تولیدات ایرانی مورد استفاده قرار خواهد گرفت. همچنین به پیروی از منویات عالیه رهبران دو کشور ایران و مغرب مبنی بر بسط و توسعه همکاری اقتصادی و فنی بین دو کشور و با توجه به اولویتی که دولت شاهنشاهی‌ایران و دولت پادشاهی مغرب برای طرح‌های کشاورزی قائلند و نظر به اینکه دولت شاهنشاهی ایران مایل است که در تأمین هزینه ارزی طرح‌های مذکور شرکت کند، بنا بر این، طرفین این موافقتنامه توافق کردند که مبلغ 30 (سی) میلیون دلار وام دولت شاهنشاهی ایران طبق شرایط این موافقتنامه برای تأمین قسمتی از هزینه طرح‌های مندرج در‌این موافقتنامه در اختیار دولت پادشاهی مغرب قرار دهد. همین‌طور، نظر به علاقه‌ای که نسبت به پیشبرد و توسعه روابط اقتصادی فی‌مابین دارند و با توجه به پروتکل نخستین اجلاسیه کمیسیون مشترک ایران و‌سودان در زمینه همکاری‌های بازرگانی و اقتصادی مورخ 14 مارس 1974 توافق کردند. بر اساس ماده اول این توافقنامه، طرف ایرانی اعتباری به دلار امریکایی در اختیار طرف سودانی قرار می‌دهد تا تسهیلات لازم را برای خریدهایی که ظرف یک سال از‌تاریخ اول آوریل 1974 طرف سودانی در زمینه نفت خام ایران از صادرکنندگان سنتی خود به عمل می‌آورد فراهم سازد. خریدهای مذکور از یکصد هزار‌تن متر مکعب یک نفت خام ایران در هر ماه تجاوز نخواهد کرد. ماده دوم نیز آورده است: اعتبار مذکور در ماده اول فوق، هیچگاه نباید از دو سوم ارزش فوب هر محموله نفت خام ایران که از اول آوریل 1974 توسط سودان‌خریداری می‌شود تجاوز کند. یک‌سوم باقیمانده ارزش فوب هر محموله، توسط سودان از محل منابع خود که خارج از این موافقتنامه است، پرداخت خواهد شد. ماده سوم: به اعتبار مذکور بهره‌ای به نرخ پنج درصد در سال نسبت به مانده بازپرداخت نشده اعتبار تعلق خواهد گرفت که از اول آوریل1975 سالانه توسط طرف سودانی به دلار امریکایی پرداخت خواهد شد.
