تابلوی معرفی پل تاریخی شاه عباسی، آن را یکی از مهمترین آثار تاریخی استان تهران و متعلق به دوره سلجوقی می‌داند، اثری که در دو دوره صفویه و قاجار مرمت شده و اصلا به همین دلیل هم آن را «پل شاه عباسی» می‌نامند. دو دهانه بزرگ میانی به عرض هفت متر و طول۱۲ متر و دو دهانه کوچک شرقی و غربی به عرض چهار متر و طول پنج متر، باقی مانده‌های امروزِ این پل سلجوقی است، هر چند مردم محلی می‌گویند یکی دیگر از دهانه‌های پل که در انتهای پل قرار داشته، به مرور از بین رفته و حتی به طور کامل پر شده است. حالا دیگر بیشتر مردم از این پل نه به عنوان یک اثر تاریخی بلکه به عنوان جایی برای برپا کردن منقل و کباب استفاده می کنند، هیچ کس به این فکر نمی کند که این پل قدیمی چه قدمتی دارد و چه میراث ارزشمندی است. بی توجهی نسبت به این بنای تاریخی آنجایی بیشتر نمایان می‌شود که بعد از انتشار خبر سرقت بخشی از پایه این پل توسط بخشدار منطقه، اما همچنان اقدامی مناسب برای برطرف کردن مشکلات این اثر تاریخی توسط میراث فرهنگی و مدیریت شهری این منطقه انجام نشده است.
