پیمان مولوی
بازار سرمایه با تزریق پول حرکت نمی‌کند یک اکوسیستمی دارد که برخی از مسوولان اکوسیستم را دست‌کم می‌گیرند. بنده احساس می‌کنم سیاست‌گذار فکر می‌کند خیلی باهوش است درصورتی‌که دقت نمی‌کند طرف سرمایه‌گذاران یعنی سرمایه‌گذاران حقیقی و حقوقی انسان‌های باهوشی هستند و به‌مرور یاد می‌گیرند. بازار سرمایه ایران ریسک‌های خاص خود را تا پیش از انتخابات خواهد داشت. این‌یک واقعیت مسلم است یعنی اینکه بازار سرمایه ایران نمی‌داند چه کسی سکاندار اقتصاد خواهد بود، یعنی مطمئن نیست البته شاید برخی مطمئن باشند اما بازار مطمئن نیست، دوم اینکه نمی‌داند اگر فرد جدیدی سکاندار شود چه سیاست‌هایی در خصوص نرخ بهره ارز و دلار خواهد داشت. کاندیداها در مورد همه‌چیز صحبت می‌کند برای مثال؛ ارزش ریال را بهبود می‌دهیم و... گفتمان‌ها بسیار زیاد است منتها برخی از گفتمان تأثیر مثبت می‌گذارند و برخی تأثیر منفی.
بدین‌ترتیب که اگر ما در چند ماه آینده رشد اقتصادی نداشته باشیم تورم خواهیم داشت که در حال حاضر هم داریم و این تورم طبیعتاً تمامی بازارها را به سمت بالا جامپ می‌کند و بازار سرمایه را به‌مرور با خود به سمت بالا خواهد برد. این صعود از سمت بازار سرمایه آغاز نمی‌شود و بر اساس سوابق گذشته موجود از نرخ دلار آغاز خواهد شد. یک سناریوی دیگر نیز با ترکیب انتخابات با مذاکرات وین وجود دارد. پرونده مذاکرات وین بسته نشده است. بنده احساس می‌کنم همانند آقای همتی که دقیقه ۹۰ آمد و حالا برایش اخبار مختلفی در رسانه‌ها کار می‌شود در این موضوع هم این‌چنین پتانسیلی دارد یعنی مذاکرات وین به نتیجه برسد شوک ارزی داشته باشیم آقای همتی هم نیستند حتی می‌تواند از این کار انتقاد کند. از سوی دیگر هم ریال تقویت شود و یک پوزیشنی و قبل از انتخابات برای آقای همتی از طرف دولت ایجاد شود این هم یک پتانسیل است و می‌تواند تأثیر دیگری بر روی بازار بگذارد اما همه اینها تأثیرات مقطعی هستند و آن چیزی که باعث می‌شود بازار سرمایه رشد کند سیاست‌گذاری‌ها هستند. سیاست شامل رشد اقتصادی دو تأثیر نقدینگی رشد اقتصادی بر روی تورم است تا یک خروجی به ما بدهد و سوم نرخ دلار که درنهایت نرخ دلار در ایران اگر دولت مثل بسیاری از دولت‌ها در دوره اول خود بگوید این تورم را کنترل کنیم و نرخ بهره را بالا ببریم این کیلر بازار سرمایه خواهد بود یعنی بازار سرمایه اجازه نمی‌دهد به سمت بالا حرکت کند گرچه سیاست‌گذار باید اهم غیر از اهم کند و بر اساس رویکرد خود سیاست‌گذاری کند و متأسفانه در ایران سیاست‌گذار رویکرد کاملاً ابزاری به بازار دارد اما هرچقدر جلوتر می‌رویم آینده به‌جای اینکه روشن‌تر بشود ناروشن‌تر و مه آلودتر می‌شود.
