نوشته: جوزف استیگلیتز|
ترجمه: منصور بیطرف|
فصل نهم
احیای یک اقتصاد پویا همراه با شغل و فرصت برای همگان
کارهای زیادی را باید انجام داد – کارهای زیادی که روبات‌ها برخی مواقع قادر به تکمیل آن نیستند. شهرهایمان می‌تواند زیبا باشد، سالمندان نحیف و مریض مان نیاز به مراقبت بهتر دارند، جوانان‌هایمان می‌توانند تحصیل بهتری داشته باشند آن هم با مردمی که می‌خواهند کار کنند و کارهایی که باید انجام شود و بازاری که قادر نیست این دو را کنار هم قرار دهد، در این صورت این مسوولیت دولت است که این وظیفه را انجام دهد – برنامه اشتغال در بخش بعدی شرح داده شده است.بسیاری از نسل حوان به من می‌گویند که این تمرکز بر کار، تفکر قرن بیستمی است و اینکه بدون کارمندی رسمی، یک حداقل درآمد پایه‌ای همگانی فقط برای یک زندگی معنوی کفایت می‌کند یا اینکه بشود به زندگی دیگران کمک شود. این ایده را نمی‌توان نادیده گرفت اما من هم متقاعد نشدم که این برنامه قادر است مشکلات بالذات اقتصادی را، که خلأ کرامت گسترده بیکاری است، حل کند. اشتغال بنیه یک اقتصاد سالم است و ما به یک دستورالعمل وسیع برای حمایت از بازار قوی کار از نوعی که در زیر توضیح خواهم داد نیاز داریم. اما قبل از آنکه به آن برگردیم، باید یک محدودیت دیگر از درآمد پایه همگانی را خاطرنشان کنم: بعید است که با توجه به سرسختی سیاست مالی امریکا، هر سیستم درآمد پایه همگانی آنقدر کافی باشد تا حمایتی را در سطح معیشت تامین کند. هزینه انجام این کار به افزایش قابل توجه مالیات نیازمند است.
