نوشته: جوزف استیگلیتز|
ترجمه: منصور بیطرف|
مقصر واقعی کدامند، جهانی‌سازی
یا فناوری ؟
همان‌طور که خاطرنشان کردیم، مدافعان جهانی‌سازی، تغییرات در فناوری را متهم کاهش دستمزد کارگران و از دست دادن شغل می‌دانند. شاید فناوری، تقاضا برای کارگران را ویژه برای آنهایی که مهارت‌های محدود دارند کاهش و سبب پایین‌تر آمدن دستمزدها و بالا رفتن نرخ بیکاری شده باشد . بسیاری از اقتصاددانان سعی کرده‌اند تا تجزیه کنند که کدام بخش از بیکاری افزایش یافته یا دستمزدهای کاهش یافته ناشی از جهانی‌سازی است . من با توجه به اینکه فکر می‌کنم این دو بخش بسیار در هم تنیده‌اند اساسا جدا‌سازی آنها برای تحلیل غیرممکن است. کلید ماجرا این است که حتی اگر هیچ تغییری در فناوری روی نمی‌داد، جهانی‌سازی به خودی خود بر کارگران امریکایی به خاطر نبود کمک از سوی دولت آوار می‌شد. ترکیب جهانی‌سازی با تغییراتی که در خود فناوری روی داده روی هم سبب شده که کارگران بیشتر تحت فشار قرار بگیرند و ناتوان بشوند.
دولت‌ها به ویژه دولت ایالات متحده ه به جای آنکه به کمک کارگران امریکایی بیایند در بسیاری از موارد خلاف آن عمل کرده‌اند. جهانی‌سازی قدرت چانه‌زنی کارگران را کم کرده و در عین حال مصوباتی که بر اتحادیه‌ها و حقوق کارگران تاثیر گذاشته قدرت آنها را بیشتر تضعیف کرده است . برای آنکه دستمزد کارگران با رشد اقتصاد همگام باشد می‌توان با بالا بردن حداقل دستمزدها کارگرانی را که در قعر هستند محافظت کرد اما در عوض، حداقل دستمزدها نه تنها افزایش نیافت بلکه حتی تورم هم پشت آن قرار گرفت. کوتاه سخن، سیاست، فناوری و جهانی‌سازی، همه اینها به‌طور ناگسستنی در ایجاد مشکلات امروز با هم در ارتباط هستند؛ این حقیقت که اتحادیه‌ها علیه نیروهای فناوری و جهانی‌سازی، قدرتی ندارند، تردیدی نیست و حتی آنها را هم ضعیف‌تر کرده اما چرا با آنکه اگر به اتحادیه‌ها هم توجه می‌شود، آنها نمی‌توانند حتی مانع سقوط دستمزدهای واقعی بشوند؟ تضعیف اتحادیه‌ها به توافقنامه‌های نامتوازن تجاری در جا زدن حداقل دستمزدها، کمک کرده است . دیگر کسی نبود برای کارگران بجنگد و کسی نبود تا با نفوذ بی‌شمار شرکت‌های ما مقابله کند. توافقنامه‌های تجاری در واقع بازتاب و علت رشد نامتوازن در قدرت‌های اقتصادی بود . مسیر جهانی‌سازی طوری مدیریت شد که خونریزی این زخم را بیشتر کرد: گرفتاری کارگرانی که از صنعتی زدایی که ناشی از تغییرات فناوری است رنج می‌برند خیلی راحت بدتر هم شد.
