روش‌های مختلفی وجود دارد که با اتکا به آنها می‌توان شانس خود را برای موفق شدن افزایش داد. هر چقدر تصویری که افراد از موفقیت در ذهن خود می‌سازند، روشن‌تر باشد ادامه مسیر برای رسیدن به آن هم ساده‌تر می‌شود. همچنین فرد باید انگیزه سالم رسیدن به موفقیت را نیز در درون خود تقویت کند. تعیین هدف، برنامهریزی و تلاش بهترین راه برای به دست آوردن این مهم به شمار می‌رود. باید در نظر داشت که اهداف باید واقعی و قابل دستیابی باشند و بایستی به گونه‌ای تعیین شوند که با ظرفیت‌ها و توانایی‌های فرد تناسب داشته باشند زیرا تعیین آرمان‌های غیرمنطقی و بلندپروازانه ممکن است، باعث ناامیدی و شکست شوند.
پژوهشگر ایرنا در گفت‌وگو با «محمدرضا طاهری نژاد» روانشناس، مشاور و استاد دانشگاه راه‌های رسیدن به موفقیت در زندگی و اجتماع و عوامل موثر بر آن را بررسی کرد. داشتن یک برنامه کارآمد و صحیح نخستین قدم برای استفاده بهینه از فرصت‌ها و اوقات زندگی است. در این میان آشنایی با اصول برنامهریزی اساسی به منظور برخورداری از یک زندگی موفق ضروری به نظر می‌رسد و افراد باید با اصول و آسیب‌های آن آشنا باشند. همچنین برنامهریزی مناسب نیاز به یک برنامه مکتوب دارد اما آمارها و پژوهش‌ها نشان می‌دهد که تعداد بسیار کمی از افراد برنامه‌های خود را روی کاغذ ثبت می‌کنند.
شناسایی اهداف در 2 بخش کلی و جزیی از نخستین گام‌ها برای رسیدن به موفقیت به شمار می‌روند. برای رسیدن به هدف دلیل انتخاب و چگونگی اجرای آن باید بررسی شود، این مساله از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است زیرا تبیین هدف مهم‌تر از تعیین آن به شمار می‌رود، وقتی فرد چرایی کاری را پذیرفته باشد با چگونگی اجرای آن کنار خواهد آمد. برنامهریزی موفق زمانی حاصل می‌شود که ملزومات اجرای برنامه و امکانات لازم برای آن فراهم شود زیرا در صورت نبود آنها انجام دادن برنامه دشوار و گاهی غیر ممکن خواهد شد. افراد بطور معمول در تعیین هدف و حتی تبیین آن مشکلی ندارند اما چون تعیین زمان کافی برای رسیدن به هدف را به درستی در نظر نمی‌گیرند، به موفقیت نمی‌رسند. اهداف باید بر پایه اضطرار و اهمیت طبقه‌بندی شوند و با توانمندی‌های افراد تناسب داشته باشند زیرا در غیر این صورت برنامه موفقی نخواهد بود.
افراد باید روحیه انعطاف‌پذیری را تقویت کنند و آمادگی تغییر در برنامه‌ها را داشته باشند و از ایجاد تغییرات در برنامهریزی، ناامید و ناراحت نشود. ارزیابی اینکه چه اندازه به هدف موردنظر نزدیک یا از آن فاصله گرفته شده است می‌تواند افراد را در رسیدن به موفقیت امیدوارتر کند. تلاش ناکافی و نداشتن پشتکار یکی از مسائلی است که باعث می‌شود برنامه‌ریزی‌ها به سرانجام نرسد، افراد نباید به صرف داشتن برنامه، توقع موفقیت داشته باشند. همچنین ناامیدی یکی دیگر از سر فصل‌های عدم موفقیت در کارها و برنامه‌های زندگی است. باید دانست در روزهای ابتدایی آغاز اجرای یک برنامه، امور به کندی پیش می‌رود اما افراد به مرور زمان به برنامه عادت و راه‌حل‌های بهتری برای اجرای آن پیدا می‌کنند.
هنگامی که انسان قصد انجام کاری را می‌کند در واقع خواسته‌ای از زندگی دارد، ارزش به معنی رسیدن به مقصد و هدف است. هر فردی باید مقصد، ارزش و هدف خود را در زندگی تعریف کند تا بتواند برای دستیابی به هدف تلاش و همت مضاعف داشته باشد و اینگونه به هدف نهایی و احساس آرامش برسد.
ترس از بزرگ‌ترین موانع موفقیت است زیرا پیشرفت افراد در زندگی را به‌شدت متوقف می‌کند. اگر هر رخداد و چالش به نظر افراد خطرناک بیاید، به تدریج موانع شکل می‌گیرند. در صورتی که انسان در زندگی به دنبال استانداردهای بالایی باشد به تدریج کمال گرایی را سرفصل کارهای خود قرار می‌دهد و به پیشرفت و نوآوری می‌رسد. متفاوت اندیشی و داشتن نگرش مثبت نیز می‌تواند از جمله راه‌های رسیدن به موفقیت باشد که در پی آن نشاط اجتماعی نیز افزایش پیدا خواهد کرد و شادکامی ریشه‌دار خواهد شد.
ایجاد امید و هیجان مثبت در جامعه، احساس شادکامی و لذت در زندگی شخصی و کاهش دغدغه‌ها و نگرانی، از جمله عوامل موفقیت است. همچنین داشتن ارتباطات اجتماعی سالم و گسترده با دیگران هم می‌تواند به نشاط اجتماعی منجر شود. افرادی که با دیگران تعامل بیشتری دارند و برای حضور بیشتر در اجتماع استقبال می‌کنند، از نشاط بالاتری نیز برخوردار هستند. تقویت معنویت و داشتن اعتقادات معنوی هم در افزایش نشاط اجتماعی، نقش فوق‌العاده‌ای دارد.
