علیرضا کیانی|
در عصر آفتابی کازان، فرانسه مدهوش درخشش بازیکن جوانی بود که برای فرانسه گل ساخت و با سرعتش همه را متحیر کرد. مطبوعات انگلیس آنقدر تحت تاثیر ام‌باپه جوان بودند که فردای بازی، نام او را هم‌قافیه با شعارهای انقلاب کبیر فرانسه دیدند و تیتر زدند: « Liberté, égalité, Mbappé». ام‌باپه، «امید» فرانسه است به همین دلیل هم نام او جای کلمه سوم در شعار انقلاب نشست؛ جای Fraternité به معنای برادری.
فرانسه در مرحله گروهی بد بازی می‌کرد تا جایی که بسیاری از فرانسویان در شبکه‌های اجتماعی نوشتند که از بازی تیمشان احساس «بیزاری» می‌کنند. هر چه باشد، فرانسه روی کاغذ یکی از بهترین تیم‌ها را با خود به جام جهانی آورده است. اما بازی با آرژانتین متفاوت از آب درآمد. یک بازیکن همانی که نامش مرزهای پاریس را درنوردید، شنبه عملکردی چشمگیر داشت تا سهم گل‌های فرانسه از پرگل‌ترین بازی دور یک‌شانزدهم نهایی در 30سال اخیر بیشتر از آرژانتین باشد.
بازیکن صبور
ام‌باپه را خیلی زود کشف کردند اما فرانسوی جوان صبور بود. در 14سالگی بایرن‌مونیخ، چلسی، منچستر‌سیتی، رئال مادرید، او را می‌خواستند که کیلیان جوان پیشنهاد آنها را رد کرد. در 17سالگی آرسنال که به دنبال او بود بعد از ایجاد مشکلاتی در فرآیند قرارداد منصرف شد تا ام‌باپه به موناکو برود. یک سال بعد رئال مادرید با جیب پر جلو آمد اما بازیکن جوان پیشنهاد قوهای سپید را رد کرد و به پاریس رفت تا به پاری‌سن ژرمن بپیوندد. دلیل او برای بسیاری از بازیکنان هم‌سن او غیرقابل فهم بود؛ کیلیان می‌خواست «ابتدا شخصیت خوبی بسازد و بعد بازیکن خوبی شود.»
پسری که دیوار اتاقش پر از پوستر‌های کریستیانو رونالدو بود حالا در جام جهانی ماند، آن هم زمانی که رونالد از جام رفت. در مصاحبه‌یی با کانال 5 بی‌بی‌سی، دیدیه دروگبا، مهاجم سابق ساحل عاج بازی دیروز ام‌باپه در جام‌جهانی را بهترین عملکرد یک بازیکن در این جام خواند و یک خاطره شخصی را از کیلیان تعریف کرد:«قبل از جام برای صرف نهار به کاخ الیزه دعوت شده بودم تا با رییس‌جمهوری فرانسه در مورد فوتبال به خصوص فوتبال در آفریقا صحبت کنم. ام‌باپه هم آنجا بود و شروع کرد به حرف زدن. بعد از دو دقیقه من از خودم می‌پرسیدم این پسر چند سالش بود؟ 19؟»
آرژانتین؛ حضور اشک‌بار
«آرژانتین برای من اشک مریز؛ حقیقت این است که من تو را رها نکرده‌ام. در چشمان وحشی و وجود دیوانه‌ام، بر پیمانم می‌مانم و از تو دور نخواهم شد». این ترانه جولی کاوینگتون، پس از مادونا، بار دیگری هم بازخوانی شد؛ این بار اما نه در کلام که در بازی اسطوره زنده فوتبال آرژانتی- لیونل مسی. مسی تیم خود را در برابر نیجریه پیروز کرد حتی برای برد، وقت‌کشی کرد و کارت زرد گرفت. اما در بازی با فرانسه، مسی تنهاترین سردار آرژانتین بود و لایق اشک‌های آرژانتین.
آرژانتین بازی را با امید شروع کرد. آنها در برابر سیستم دفاع 3 نفره مربی تیم، خورخه سن‌پائولی قیام کرده بودند و امیدوار بودند تا با رفتن به مرحله بعد خود را ثابت کنند. در بازی پیش، آرژانتین با تنها یک امتیاز در برابر نیجریه برای بقا در جام می‌جنگید و مسی برای این جنگ دل داد و همین کافی بود. مسی در آن بازی گل زد، گلی شبیه گل مشهوری که مارادونا در نیمه‌نهایی جام 1986 به بلژیک زده بود. مسی برای آرژانتین کم نگذاشته بود، اگر آنها به فینال جام جهان 2014 رسیدند، اگر به فینال کوپا امریکا در سال‌های 2014و 2015 رسیدند به خاطر مسی بود. مرد کوچکی که راه‌راه می‌پوشید، هرکول آرژانتین بود؛ او این تیم ملی را با تمام بازیکنان معمولی آن بالا کشید. اما توان هرکول هم بی‌نهایت نیست؛ حتی در اسطوره‌های یونانی. در بازی با فرانسه مسی با اینکه گل نزد اما دریبل کرد، پاس گل داد و دوید اما برد سهم طرف دیگر بود.
سم‌پائولی پیش از این با شیلی توانسته بود در فینال کوپا امریکا، آرژانتین را ببرد. او زمانی که مربی آرژانتین شد، اطمینان داشت که می‌تواند سیستم مد نظر خود را با بازیکنانی بهتر اجرا کند. اما تیم او سازمان نداشت، آگرو بیشتر اوقات و دیبالا همیشه روی نیمکت بود و مانند تمام آرژانتین‌های پس از 2006 تیم به فوق ستاره خود وابسته بود. آرژانتین که زمانی قهرمان بلامنازع رقابت‌های زیر 20سال فوتبال بود از سال 2007 هیچ عنوان بزرگی را کسب نکرد تا کارخانه ساخت بازیکن آن همزمان با ورود مسی به آلبی‌سلسته تعطیل شود. نتیجه تیمی بود که روی هر حمله فرانسه نزدیک بود گل بخورد بدون دروازه‌بازن مطمئن، دفاع محکم و هافبک دفاعی‌های قابل اعتماد.
آرژانتین بد بود اما آلبی‌سلسته باز به جام‌جهانی می‌آید اما اینکه مسی می‌ماند یا نه خود سوالی است جدا. مسی یک بار زمانی که 2سال پیش آرژانتین به شیلی در فینال کوپا باخت از تیم ملی خداحافظی کرده بود. اما مسی امید یک ملت بود و هنوز هم هست. در مصاحبه بعد از بازی، خاویر ماسکرانو، بازیکن سابق بارسا و هافبک دفاعی آرژانتین به خبرنگاران گفت:«اگر می‌خواهید همه ما را بیرون کنید اما مسی را نگه دارید.» مسی هنوز به ماسکرانو، دوست نزدیک خود چیزی از جدایی نگفته و این یعنی شاید شگفتی باز هم بماند، شاید 4سال دیگر با تیمی بهتر به جام بیاید و خاطره‌یی زیباتر بسازد.
