مهدی بیک| هر چند تساوی غرورانگیز تیم ملی ایران مقابل پرتغال، جام جهانی 2018 را برای ایرانیان به نقطه پایانی خود رساند؛ اما تصاویری که از جنگاوری و مقاومت ایرانیان در مستطیل سبز به پهنه آفاق مخابره شد، آغازی شد که می‌تواند فوتبال ایران را در آستانه فصل تازه‌یی از حیات خود قرار دهد. آغازی که فوتبال ایرانی را در صورت برنامه‌ریزی مناسب به یک تیم صاحب شخصیت کاریزماتیک و دارای سبک در فوتبال جهان بدل می‌کند که برای خود هدف و برنامه دارد و به دنبال فتح قله‌های تازه افتخار است. اما در شرایطی که ایرانیان در جای‌جای جهان از بازی‌های غرورانگیز تیم ملی تحت رهبری کی‌روش احساس غرور و خوشحالی می‌کنند، برخی افراد و جریانات خاص با استفاده از تریبون صدا و سیما حضور 7ساله کی‌روش در فوتبال ایران را اتلاف سرمایه می‌دانند و معتقدند که کی‌روش با تیم ایران در جام جهانی نتایج مطلوبی کسب نکرده است؛ استدلالی که این دسته از منتقدان در خصوص نتایج تیم ملی مطرح می‌کنند، مبتنی بر دستمزدی است که کی‌روش بر اساس قراردادش از فوتبال ایران دریافت می‌کند. این دسته از مخالفان هر زمان که تریبونی به دست می‌آورند با آب و تاب درباره دستمزد هنگفت کی‌روش داستان‌سرایی می‌کنند تا افکار عمومی را متوجه این واقعیت کنند که کی‌روش پول زیادی دریافت می‌کند و به اندازه پولی که دریافت می‌کند، افتخارآفرینی نداشته است. با توجه به این واقعیت که زبان آمار و ارقام زبانی صریح و غیر قابل انکار است در جریان این یادداشت و با کنار هم قرار دادن دستمزدهای سایر مربیان تیم‌های آسیایی به دنبال آن است که درستی یا نادرستی ادعاهای منتقدان را راستی‌آزمایی کند. باقی هم بقایتان...
1-واقعیت آن است که بر خلاف دیدگاه‌های منتقدان، کی‌روش در این 7سال (از سال2011تا2018)، دستاوردهای بزرگی برای فوتبال ایران به ارمغان آورده است. دستاوردهایی که هر یک از آنها برای رستگاری او در افکار عمومی ایرانیان کفایت می‌کند. با توجه به گروه‌بندی بازی‌ها، ایران بهترین نتایج را در میان تیم‌های آسیایی و آفریقایی جام جهانی 2018 کسب کرده است؛ ضمن اینکه فوتبال ایران 7 سال است که بهترین تیم آسیاست. دو صعود پیاپی به جام جهانی داشته. رکوردهای جالب توجهی در بسته نگهداشتن دروازه و شکست ناپذیری در آسیا ثبت کرده؛ بالای 17 لژیونر در تیم‌های اروپایی دارد و صاحب نسل جوانی از بازیکنان زیر 25 سال است که کی‌روش آنها را شناسایی کرده و در قالب تیم ملی به کار گرفته است. بر اساس اعلام فدراسیون فوتبال ایران از سال 2011 که سکان هدایت تیم خود را به کارلوس کی‌روش پرتغالی سپرده تا پایان جام جهانی 2018 حدود12میلیون دلار دستمزد پرداخت کرده است؛ دستمزدی که در مقایسه با سایر تیم‌های آسیایی نه تنها رقم بالایی محسوب نمی‌شود بلکه می‌توان قرارداد کی‌روش را در مقایسه با دستاوردهایش قراردادی اقتصادی قلمداد کرد که سود بیشتری را نصیب فوتیال ایران کرده است.
2- چین: 40میلیون دلار؛ یکی از تیم‌های رقیب ایران برای حضور در جام جهانی 2018 کشور چین بود که با توجه به جمعیت میلیاردی و علاقه رییس‌جمهور چین به فوتبال سرمایه‌گذاری وسیعی برای حضور در جام جهانی روسیه ترتیب داد. از سال 2011 که کی‌روش در فوتبال ایران حضور پیدا کرده تا سال2018 فوتبال چین بیش از 40میلیون دلار صرف استخدام مربیان خود کرده است؛ این در حالی است که چین از صعود به جام جهانی باز ماند. رسانه‌های ایتالیایی گزارش دادند که دستمزد سالانه لیپی به عنوان سرمربی چین 20میلیون یورو است که در مقایسه با رقم دریافتی کی‌روش اعداد و ارقام بسیار بالایی محسوب می‌شود؛ با وجود این سرمایه‌گذاری هنگفت چین نتوانست به جام جهانی صعود کند.
3-عربستان: 30میلیون دلار؛ رقیب منطقه‌یی ایران که همواره تلاش می‌کند تا از ایران در فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی، ورزشی و... عقب نماند برای 7سال منتهی به حضور در جام جهانی 2018 بیش از 30میلیون دلار صرف استخدام مربیان رنگارنگ اروپایی و امریکایی کرده است. بعد از فرانک ریکارد و فن مارویک که جمعا حدود 25میلیون دلار برای عرب‌ها آب خورده بودند؛ پیتزی آرژانتینی با 5میلیون دلار هدایت این تیم را در جام جهانی به عهده گرفت که با شکست‌های پرگل در جام جهانی به سوژه رسانه‌ها بدل شدند.
4-کره‌جنوبی: 18میلیون دلار: یکی دیگر از رقبای تاریخی ایران در فوتبال منطقه آسیا کره‌جنوبی است که از سال 2011 تا 2018 برای هدایت تیم فنی خود بیش از 18میلیون دلار هزینه کرده است. ابتدا هونگ میون بو و بعد از او اشتلیکه آلمانی و در نهایت آن شین تائه سونگ رهبری این تیم را در بخش فنی به عهده گرفتند. باخت‌های دامنه‌دار تیم کره‌جنوبی برابر کشورمان در مقدماتی جام جهانی سال‌های 2014و 2018 اعتماد به نفس فراوانی به بازیکنان ایران تزریق کرد و کره‌یی‌ها را در حسرت پیروزی بر فوتبال ایران قرار داد.
5- قطر: 27میلیون دلار؛ میزبان دوره بعدی جام جهانی هم با وجود شکست در مقدماتی جام جهانی بیش از 27میلیون دلار برای استخدام مربیان طراز اول هزینه کرده است؛ اما در نهایت موفق به حضور در جام جهانی نشده است. در کنار قطر می‌توان به نام کشورهایی چون ازبکستان (15میلیون دلار) و استرالیا (16میلیون دلار) نیز اشاره کرد که برای حضور در جام جهانی مبالغی بالاتر از فوتبال ایران هزینه کرده‌اند. ازبکستان که در دوره مقدماتی بازی‌های مقدماتی جام جهانی حذف شد و استرالیا هم در مرحله پلی‌آف توانست جواز صعود به جام جهانی 2018 را دریافت کند. این اعداد و ارقام مستند نشان می‌دهد بر خلاف ادعاهای منتقدان کی‌روش تیم ملی فوتبال ایران در مقایسه با رقبای مستقیمش نه تنها سرمایه‌گذاری کلانی را برای استخدام مربی انجام نداده بلکه در مقایسه با سایر تیم‌ها هزینه به مراتب پایین‌تری داشته است. البته منتقدان تیم ملی با وجود تمام این اسناد روشن همچنان بر آتش انتقاد از کی‌روش می‌دمند. که از قدیم‌الایام گفته‌اند فردی را که به خواب رفته می‌توان بیدار کرد اما کسی که خود را به خواب زده بیدار شدنی نیست.
