گروه انرژی|
یک کارشناس بین‌المللی حوزه نفت، در گفت‌وگو با ایرنا استراتژی مشتریان مختلف نفتی ایران را مورد تحلیل قرار داده و گفته است که نباید انتظار واکنش «تند» از چین داشت چرا که آنها همیشه تصمیم خود را به آهستگی پیش می‌برند. او همچنین گفته است که تحریم نفتی ایران از سوی امریکا، تاثیر دلخواه ایالات متحده را به دنبال نخواهد داشت.
دیروز همچنین یک کارشناس سازمان ملل نیز تحریم‌های امریکا علیه ایران، ونزوئلا و کوبا را در تضاد با «حقوق بشر» و «نافی اصول اخلاق بین‌الملل» توصیف کرده است. هم‌زمان با پایان مهلت معافیت‌های امریکا برای خریداران نفت ایران، کارشناس نفتی مقیم امریکا معتقد است که لجاجت و اصرار امریکا برای به صفر رساندن صادرات نفت خام ایران، عملی نیست و تأثیر دلخواه امریکا را در پی ندارد.
«حسین بن یوسف» کارشناس مسائل نفتی، در خصوص ارزیابی خود از اقدام اخیر امریکا و همچنین امکان به صفر رساندن صادرات نفت ایران خاطرنشان کرد که همواره زر و زور در اداره جهان موثر بوده‌اند ولی همه کشورها به‌یک‌باره تمام اصول را زیر پا نمی‌گذاشته‌اند. وی توضیح داد که باوجود تحریم‌های امریکا علیه ایران تا یک سال گذشته و باوجود همه فشارهایی که وارد می‌شد، نه تنها تولید نفت ایران کم نشده بود که گاه افزایش هم داشت.
این کارشناس مسائل نفتی در این زمینه به دوره جنگ تحمیلی اشاره کرد و گفت که به ویژه در این دوره و با وجودآنکه میدان‌های نفتی ایران بیشتر در مناطق جنگی قرار داشت، میانگین تولید نفت ایران بیش از دو میلیون بشکه در روز بود، و این در حالی است که ایران حتی قبل از انقلاب نیز صادرات خود را روی 3 میلیون بشکه در روز قرار داده بود. وی حفظ این میزان تولید در زمان جنگ را کاری « شبیه به معجزه» توصیف کرد.
بن یوسف در ادامه به افزایش تولید نفت پس از پایان جنگ اشاره کرد و گفت که در آن زمان تولید نفت کشور به 4.2 میلیون بشکه در روز هم رسید و نتیجه گرفت که بنا بر این تحریم‌های یک سویه نتیجه مورد نظر را نداشته و برای همین امریکا تصمیم گرفت که تحریم‌ها از طرف سازمان ملل بر ایران تحمیل شود.
وی در ادامه گفت: «این تحریم‌ها کارایی بیشتری از تحریم‌های یک‌سویه دارند و توانستند حدود یک‌میلیون بشکه از توان تولیدی و درواقع صادرات نفت ایران کم کنند.»
این کارشناس مسائل نفتی تأکید کرد که این کاهش به‌یک‌باره صورت نگرفته و در مدت دو سال عملی شد و در ادامه توضیح داد که به مجرد تصویب برجام، تولید نفت ایران با شتاب افزایش یافت و تا 4.5 میلیون بشکه در روز نیز رسید.
بن یوسف در پاسخ به این سوال که با توجه به عقب‌نشینی هند وضعیت را چگونه ارزیابی می‌کند گفت: « باید قبول کرد که با کاهش رشد اقتصادی هند، طبعا تقاضا برای نفت کمتر شده و اکنون آنها خیلی راحت‌تر می‌توانند نیاز خود به نفت را مدیریت کنند.»
این کارشناس مسائل نفتی همچنین فشار امریکا بر هند را نیز مولفه موثری دانست و یادآور شد که هند درگذشته نیز سابقه همکاری آشفته‌ای داشته است که به‌ویژه در بی‌میلی آنها برای به سرانجام رساندن طرح لوله نفت از ایران به هند دیده می‌شود.
وی همچنین مشکلات پیش رو با هند درزمینه پرداخت بهای نفت را که در آن هند از پرداخت با ارز به پرداخت با روپیه یا تهاتر با کالا روی آورده بود را مورداشاره قرارداد. او در خصوص وضعیت چین هم یادآور شد که مشابه وضع هند، این کشور نیز اکنون در حال تجربه کردن کاهش رشد اقتصادی است و این موجب کاهش نیاز به نفت خواهد شد. چین همچنین مشکلات دیگری با امریکا از نظر تعرفه صادرات نیز دارد.
بن یوسف گفت: «چین نمی‌خواهد وابستگی زیادی به نفت عربستان داشته باشد درحالی که اکنون خرید نفت آنها از عربستان 3 برابر خرید از ایران است اما آنچه اکنون مطرح است یک مساله سیاسی است تا اقتصادی؛ چراکه چینی‌ها اصلا خواستار یک جهان تک‌قطبی نیستند.
چینی‌ها همیشه خواسته‌اند که [در دنیا] نقشی داشته باشند بنابراین اعمال‌نفوذ امریکا برای آنها خوشایند نیست.» وی در همین حال تصریح کرد که چین همواره تصمیم‌های خود را با آهستگی می‌گیرد و نباید انتظار تصمیم‌گیری یا اتخاذ موضع تندی از سوی چین داشته باشیم.
وی ترکیه را ازنظر نیاز به نفت ایران قابل قیاس با هند و چین ندانست اما تصریح کرد که مراودات اقتصادی بین دو کشور در سال‌های اخیر برای هر دو طرف بسیار سودآور بوده، ضمن اینکه اخیراً ترکیه در موضوعات سیاسی مانند سوریه، قطر و موضوع کردها به ایران نزدیک‌تر شده است.
وی این مساله را حائز اهمیت دانست که اکنون ترکیه در قبال عضویت در جامعه اروپا موضع تعدیل شده و واقع بینانه‌ای دارد و می‌داند که این عضویت به سرعت عملی نخواهد شد. این کارشناس مسائل نفتی در پاسخ به سوالی درزمینه امکان جایگزینی نفت ایران توسط عربستان و اینکه آیا این افزایش تولید مغایر تعهد آن کشور در اوپک نیست، تصریح کرد که عربستان درزمینه سطح تولید خود همیشه بزرگنمایی کرده است.
وی بابیان این مطلب که میزان تولید آنها در حال حاضر تفاوت چندانی با میزان تولید سال‌های اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 میلادی ندارد خاطرنشان کرد که ادعای افزایش تولید تا 12.5 میلیون بشکه در روزبه نظر معقول نمی‌رسد.
به گفته بن یوسف اولا رسیدن به این میزان از تولید یک‌‌شبه ممکن نیست، ثانیا بدون هزینه نخواهد بود و ثالثا نمی‌تواند بطور پایدار ادامه پیدا کند.
وی ضمن اشاره به این موضوع که شاید عربستان و امارات بتوانند صادرات کنونی ایران را که 1.7 میلیون بشکه در روز است جبران کنند، گفت با توجه به خطراتی که دیگر کشورهای تولیدکننده نفت ازجمله ونزوئلا، الجزایر، لیبی و نیجریه را تهدید می‌کند، توان جایگزینی تمام نفت‌های دور شده از بازار بطور پایدار ممکن نخواهد بود. وی در زمینه عملکرد عربستان نسبت به تعهداتش در اوپک گفت که آنها سال گذشته اصرار کردند که تولید اوپک برای حفظ قیمت‌ها کاهش پیدا کند. به گفته این کارشناس مسائل نفتی مهلت این تعهد در نیمه سال میلادی جاری به اتمام می‌رسد و با توجه به اینکه تحریم‌های جدید امریکا و تعلیق معافیت‌ها از اوایل ماه مه‌آغازشده‌اند، عربستان همچنان به مدت دو ماه در داخل محدودیت‌های تولیدی اوپک قرار خواهد داشت و برای جایگزین کردن نفت ایران به مشکل بر خواهد خورد.
بن یوسف راه پیش رو برای ایران را کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی دانست و با تأکید بر این اینکه ایران یکی از بزرگ‌ترین منابع نفتی و گازی دنیا را دارد خاطرنشان کرد بهره‌برداری از معادن می‌تواند وابستگی به نفت را کاهش دهد.
وی توضیح داد که به دلیل سابقه چند هزارساله در زمینه استخراج معادن و همچنین حضور نیروی کار زبده و صدها تحصیل‌کرده و مهندس معدن در داخل کشور، می‌توان به‌خوبی از این منابع استفاده کرد.
او همچنین از صنعت توریسم به عنوان وسیله دیگری برای کاهش وابستگی به درآمد نفتی نام برد.
