ایلنا|
مدیر گروه مطالعات انرژی وین گفت: چین، هند، کره جنوبی، ژاپن و حتی ترکیه، متوجه منافع بلندمدت خود هستند و آینده سیاست‌های توسعه پایدار خود را بطور کامل با اهداف سیاسی و استراتژیک امریکا، جمع نمی‌بندند.
فریدون برکشلی، با اشاره به لغو معافیت‌های نفتی ایران اظهار داشت: امریکا روز دوشنبه رسما اعلام کرد که معافیت از تحریم هشت کشور را که در واقع همان‌ها خریداران اصلی نفت خام ایران هستند از دوم ماه مه تمدید نخواهد کرد.
ایالات متحده به عهدنامه‌ای که با کشورهای عربستان و امارات امضا کرده، اشاره کرده که در آن کشورهای مذکور متعهد شده‌اند حذف کامل نفت ایران از بازار جهانی را با افزایش تولید خود جبران خواهند کرد.
وی افزود: مقامات امریکا گفته‌اند این تصمیم در راستای اعمال فشار حداکثری بر جمهوری اسلامی ایران گرفته شده است. اما باید گفت تصمیم امریکا چنان شتاب زده و عجولانه اتخاذ شده که عملا هیچ یک از دست‌اندرکاران بازار، آمادگی چنین اقدامی را ندارند.
مدیر گروه مطالعات انرژی وین تصریح کرد: عربستان که قرار است وزن اصلی این افزایش تولید را عهده‌دار شود به روسیه و سازمان اوپک تعهد داده تولید خود را جهت تعادل بازار جهانی نفت کاهش دهد و تا به امروز هم خویشتن‌داری قابل ملاحظه‌ای از خود نشان داده است. سازمان اوپک از اول ژانویه ۲۰۱۹ که کاهش جمعی 1.2 میلیون بشکه در روز را پذیرفته هم کاملا مسوولانه عمل کرده و در نتیجه قیمت جهانی نفت که می‌رفت تا به سطوح زیر ۳۰ دلار در بشکه سقوط کند، اینک در حد ۷۰ دلار در بشکه ثبات پیدا کرده است.
تعهدات متناقض عربستان
وی گفت: ترامپ بارها اوپک را تهدید کرده و هم‌اکنون درصدد اقامه دعوی در دادگاه‌های امریکا علیه سازمان اوپک است. در همین حال از اوپک می‌خواهد تا بطور جمعی تولید خود را به منظور جبران غیبت نفت ایران از بازار، افزایش دهند. به این ترتیب تولیدکنندگان هم برای ثبات بازار تولید کرده‌اند و از سوی دیگر باید تولید خود را در راستای اراده امریکا افزایش دهند.
از سوی دیگر، امریکا در حال برداشت از ذخایر استراتژیک خود است تا از یک وارد‌کننده خالص به یک صادر‌کننده تبدیل شود که این امر به کاهش قیمت نفت کمک می‌کند ولی در یک فاز زمانی بعدی مجددا برای پر کردن ذخایر باید دست از صادرات بردارد و قیمت بالا خواهد رفت. عربستان هم در یک سو تعهد کاهش تولید و در سوی دیگر تعهد افزایش دارد.
برکشلی در ادامه اظهار داشت: در این میان مصرف‌کنندگان نفت که عمدتا آسیایی هستند و نیاز شتابان به مصرف نفت دارند، اینک توسعه خود را در گروگان سیاست‌های انرژی امریکا می‌بینند. امریکا، گلوگاه انرژی جهان را در قبضه خود می‌بیند و سیاست‌های خود را همانند دهه‌های ۱۹۴۰ و ۱۹۵۰ بعد از جنگ دوم جهانی به دنیا دیکته می‌کند. دنیای کنونی شاهد عصر تازه‌ای از نفت بیداری است. اما این‌بار مصرف‌کنندگان قدرتمندانه وارد کارزار بازار بین‌المللی نفت می‌شوند. چین، هند، کره جنوبی، ژاپن و حتی ترکیه، متوجه منافع بلندمدت خود هستند و آینده سیاست‌های توسعه پایدار خود را بطور کامل با اهداف سیاسی و استراتژیک امریکا، جمع نمی‌بندند.
وی بیان کرد: ما وقتی از عرضه نفت صحبت می‌کنیم، کمتر به جزییات و منجمله کیفیت و مشخصات نفت توجه می‌کنیم. باید در نظر داشت پالایشگاه‌ها به سهولت نمی‌توانند، کیفیت نفت مصرفی خود را تغییر دهند. این تغییرات پر هزینه است. در واقع در دوره قبلی تحریم که توسط شورای امنیت سازمان ملل بر ما تحمیل شد، هم همین کشورها و همین پالایشگاه‌ها نفت ما را مصرف می‌کردند. صادرات نفت ایران با ۱۵ همسایه در مرزهای خشکی و آبی، بدون خریدار نخواهد بود ولی هزینه صادرات بیشتر می‌شود. مدیر اسبق امور اوپک وزارت نفت تاکید کرد: من فکر نمی‌کنم صادرات نفت ایران در هیچ مقطعی به زیر یک میلیون بشکه در روز کاهش پیدا کند. همانطور که مسوولان اقتصادی کشور بیان کرده‌اند دوران سختی در پیش خواهد بود. چالش‌ها سنگین هستند ولی فرصت‌های مناسبی هم فراهم می‌آیند.
وی در ادامه یادآور شد: به هرحال امریکا نمی‌توانست زمانی بدتر از حالا را برای اعمال سیاست به صفر رسانیدن صادرات نفت ایران پیدا کند. شرایط ونزوئلا، لیبی، سودان و الجزایر هر کدام تهدیدات مهمی برای بازار هستند.
پرزیدنت ترامپ هیچ یک از وعده‌های انتخاباتی خود را عملی نکرده و حالا در آستانه ۲۰۲۰ می‌خواهد نمایشی از قدرت را ارایه دهد.
