تنها چند روز به روز خبرنگار باقی مانده است و در کمال ناباوری ما یکی از عزیزترین خبرنگاران حوزه انرژی را از دست دادیم. هاشم کلانتری، خبرنگار خبرگزاری بلومبرگ دیروز برای همیشه چشم از جهان فرو بست. آخرین خاطره پررنگم از او به نمایشگاه نفت، گاز و پتروشیمی بازمی‌گردد. نشست خبری یکی از مدیران برگزار شده بود و او به دنبال صحت یکی از اعداد مطرح شده در آن نشست بود، به هر آب و آتشی می‌زد که مطمئن شود عدد درست را مخابره می‌کند. همه می‌دانند این روزها این نوع افراد در حوزه خبر زیاد به چشم نمی‌خورند. کسانی که متعهد و پر تلاش باشند. هاشم کلانتری برای همیشه از میان ما رفت و جای خالی‌اش تا زنده‌ایم حس خواهد شد اما لبخند مهربان و حضور گرمش هیچگاه از یاد خبرنگاران این حوزه و از یاد تمام شهرهایی که او برای تهیه خبر به آنها سفر کرد، پاک نخواهد شد. این عکس، صفات و ویژگی‌های او را که درگذشتش برای تمام کسانی که با او در تعامل بودند، بسیار ناگوار بوده به خوبی به تصویر کشیده است. در پایان این شعر از فدریکو گارسیا لورکا به ترجمه احمد شاملو را به یاد او می‌آوریم:
نمی‌خواهم چهره‌اش را به دستمالی فروپوشند/ تا به مرگی که در اوست خو کند/ برو، ایگناسیو ! به هیابانگ شورانگیز حسرت مخور / بخسب! پرواز کن! بیارام! ـ دریا نیز می‌میرد.
یادش گرامی باد
