پیروز حناچی، شهردار تهران گفت: اروپایی‌ها در کارکردن با شهرداری‌ها نسبت به کار کردن با دولت‌ها راحت‌تر هستند و ما می‌خواهیم از این فرصت استفاده کنیم.
به گزارش ایسنا، حناچی دوشنبه شب در راس هیاتی به دعوت «لی یونگ»، مدیرکل «یونیدو» (سازمان توسعه صنعتی ملل متحد) و همتای اتریشی خود، مایکل لودویگ وارد وین شد. شهردار در حاشیه سفر به وین گفت: ما در بسیاری از زمینه‌ها به خصوص در زمینه پسماند و چالش‌هایی که در سطح شهر تهران است مانند ترافیک و آلودگی نیازمند استفاده از تجربیات هستیم. بطور مثال، در متروی تهران و اتصال آن به متروهای شهرهای دیگر مانند پردیس، پرند و هشتگرد تجربیات خوبی داریم، اما در خصوص کاهش مصرف انرژی و کاهش مصرف سوخت فسیلی و کم کربن تجربیات بسیار بی‌بدیلی در وین و برلین وجود دارد که سعی می‌کنیم از این ظرفیت‌ها استفاده کنیم.
شهردار تهران درباره سفر خود به وین اظهارکرد: ما برای شرکت در اجلاس یونیدو به اتریش آمدیم و موضوع این گردهمایی، هوشمندسازی و فناوری‌های نوین به مثابه پلی برای شهرها است. به این معنا که موضوع شهر هوشمند تحول عظیمی را در شهرها به وجود آورده است.
شهردار تهران درباره سفر خود به برلین که در روزهای آینده انجام می‌شود نیز گفت: این شهر بعد از فروریختن دیوار برلین و انتخاب به عنوان پایتخت آلمان، تحولات زیادی را هم در حوزه گردشگری و هم در حوزه‌های اقتصادی پشت سر گذاشته است. این شهر در حوزه‌های پسماند، آلودگی، استفاده از تجربیات در حوزه دوچرخه و کاهش مصرف انرژی و سوخت‌های فسیلی تجربیات بسیار غنی دارد. در واقع می‌توان آلمان را به عنوان یکی از کشورهای پرچم‌دار در کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی نام برد. شهردار تهران افزود: نسل اول صنایع در کشور ما توسط آلمانی‌ها کار شده و بسیاری از این صنایع دیگر تولید نمی‌شوند. آلمانی‌ها بسیار علاقه‌مند هستند که آثار خود را در خارج از کشور حفظ کنند و ما هم می‌خواهیم آنهایی که میراث صنعتی هستند را حفظ کنیم. به همین دلیل در حال انجام گفت‌وگو هستیم تا بتوانیم در مورد صنایعی که داخل ایران داریم و بسیاری از آنها در تهران و اطراف آن قرار دارد با طرف آلمانی همکاری کنیم.
حناچی در پاسخ به سوالی درباره آلودگی شهر تهران و بحران اقلیمی اظهارکرد: اگر مسوولان ما موضوع آلودگی هوا را امسال هم جدی نگیرند سال بعد مجبور می‌شوند که جدی بگیرند.
وی افزود: توسعه جزایر گرمایشی در کلان‌شهرها یک اصل است که علت آن تمرکز و تولید آلاینده‌های ناشی از تمرکز است حتی اگر نتوانیم در مورد تمرکز کاری کنیم می‌توانیم در مورد آلاینده‌ها اقداماتی را انجام دهیم.
بطور مثال می‌توانیم خودروها را به خودروهای برقی تبدیل و از سوخت‌های فسیلی کمتر استفاده کنیم و توسعه دوچرخه، مترو و پیاده راه‌سازی را پیگیری کنیم. اینها مسیرهایی هستند که حتی اگر امروز نیاز به آنها را حس نکنیم در آینده شرایط زندگی ما را مجبور خواهد کرد به این سمت حرکت کنیم.
ما تلاش کردیم راه‌های کم‌هزینه‌تری را مطرح کنیم. عادت کردیم برای حل مشکلاتمان به دنبال «سوپرمن» باشیم اما این سوپرمن هیچ‌وقت نخواهد آمد و حل تمام این مشکلات با دادن اطلاعات و کمک خواستن از سرمایه‌های اجتماعی مردم و افرادی که روی مردم تاثیرگذار هستند، امکان‌پذیر است.
