مهر عضو سابق هیات رییسه اتاق بازرگانی تهران گفت: چه کسی جرات دارد رانت‌خواران را انگشت‌نما کند؟ درافتادن با آنها، هزینه‌های سرسام آوری دارد. محمدحسین برخوردار با اشاره به سخنان معاون اول رییس‌جمهور در همایش روز ملی صنعت و معدن اظهارکرد: مطلب ایشان مبنی بر اینکه فساد و رانت، جز با شفافیت و قوانین روشن و انگشت‌نما کردن کسانی که به دنبال زد و بند و رانت هستند، محقق نمی‌شود، این نوع مطالب موضع درستی است، ولی قطعا اساس مساله این نیست. وی ادامه داد: اساس مساله، این است آنها که یک شبه راه صدساله طی کرده و رانت‌جویی را به حدی رسانده‌اند که واژه زد و بند را هم شرمنده عملکردهای خود کرده‌اند، قطعا از دو حال خارج نیستند. یا قدرتمند هستند، یا اینکه به صاحبان قدرت اتصال جدایی‌ناپذیری پیدا کرده‌اند. این فعال اقتصادی اضافه کرد: معمای انگشت‌نما کردن رانت‌جویان این است که واقعا در فضای اقتصادی کشور، چه کسی جرات دارد رانت‌خواران را انگشت‌نما کند؟ باتوجه به اینکه درافتادن با آنها، هزینه‌های سرسام‌آوری دارد و افراد ترجیح می‌دهند با تساهل و تسامح از کنارشان عبور کنند.
عضو سابق هیات رییسه اتاق بازرگانی تهران افزود: رانت‌جویانی که باید انگشت نما شوند، در طول دوران مختلفی که بر اقتصاد ایران گذشته، آموخته‌اند که راه بقا، گره زدن سرنوشت خود به شبکه مدیران دولتی است. به گفته برخوردار، آنها به پشتوانه حمایت‌های نانوشته، به سهولت می‌توانند از پیچ و خم قوانین و دستگاه‌های نظارتی عبور کرده، قوانین را به نفع خود تفسیر کرده و تسهیلات و معافیت‌های اعطایی دولت‌ها را جذب کنند. وی ادامه داد: بطور کلی فساد در کشور ما را باید پدیده‌یی همزاد با اقتصاد دولتی دانست. ارتباطی با این دولت یا آن دولت ندارد، بلکه شرایط به گونه‌یی است که کمر اقتصاد بخش خصوصی، به صورت مستقیم یا غیرمستقیم به سهم‌دهی به مدیران دولتی خم شده است.
وی تصریح کرد: وضعیت به گونه‌یی است که از درون قوانین پیچیده حاکم بر بروکراسی اداری، حتی از چنین افراد رانت‌خواری با عنوان مدیران نمونه تمجید شده است و تنها گذر زمان، توانسته فساد ایشان را نمایان کند. از سوی دیگر متاسفانه شاهد آن هستیم که برخورد با فساد و انگشت‌نما کردن رانت‌خواران، تبدیل به برخورد با مهره آخر شده در صورتی‌که کسانی که خیمه‌گاه فساد را ترتیب داده‌اند، در پشت ده‌ها نقاب، مسیر خود را همواره از یک کانال به کانال دیگر تغییر می‌دهند و آسیب‌ناپذیر شده‌اند. به گفته برخوردار، مهره آخر در زنجیره فساد، یک مهره سوخته است که خود قربانی زنجیره فساد است. او ادامه داد: فساد دارای یک مکانیسم هوشمند است که هر لحظه، برای خود مهره‌های جدیدی ایجاد می‌کند و مهره‌های قدیمی که توان بهره رساندنشان به زنجیره فساد کاهش پیدا کرده را می‌سوزاند. این قانون بقای رانت‌خواران است. برخوردار از توسعه دولت الکترونیک، رقابت‌پذیر شدن بازار، مقررات‌زدایی، کاهش بروکراسی اداری و کوچک شدن دولت به عنوان مهم‌ترین سازو کارهای ایجاد شفافیت و کاهش فساد نام برد و افزود: مبارزه با فساد را باید به صورت فرآیندی و سیستماتیک دنبال کرد؛ باید شرایطی بر اقتصاد حاکم شود که فرآیندها مانع از تحمیل فساد باشد، نه افراد.
