رییس کمیته پیشگیری از خودکشی انجمن علمی روانپزشکان ایران، با بیان اینکه آمار خودکشی به صورت تعداد مرگ در هر ۱۰۰ هزار نفر جمعیت گزارش می‌شود، گفت: در حال حاضر برنامه ملی پیشگیری از خودکشی در کشور ما وجود دارد و طبق آخرین گزارش سازمان جهانی بهداشت ایران جزو یکی از ۳۲ کشوری است که برنامه ملی برای خودکشی دارد. دکتر امیر حسین جلالی ندوشن درباره نرخ خودکشی در ایران اظهار کرد: در چند سال گذشته حدودا ۴۲۰۰ مرگ سالانه بر اثر خودکشی به ازای جمعیت کشور داشته‌ایم که عدد متوسط آن ۶.۲ در ۱۰۰ هزار نفر جمعیت را شامل می‌شود. او همچنین به تاثیر پاندمی کووید ۱۹ بر نرخ خودکشی در جهان و ایران اشاره و تصریح کرد: در ابتدای پاندمی کووید ۱۹ در ایران و در بسیاری از کشورهای جهان میزان خودکشی برای چند ماه کاهش یافت و البته قابل انتظار نیز بود چراکه در آغاز بحران‌های بزرگ با افزایش همبستگی اجتماعی مواردی مثل خودکشی کاهش می‌یابد.
کرونا چطور آمار خودکشی را تغییر داد؟
اما آنچنان که انتظار می‌رود خودکشی پس از بحران بزرگی نظیر پاندمی کووید ۱۹ می‌تواند رو به افزایش برود. این افزایش مورد انتظار با توجه به آمار برخی کشورها مشاهده است اما در ایران به دلیل اینکه آمار رسمی هنوز برای سال ۱۴۰۰ منتشر نشده، در حد گمانه است. به گفته جلالی، در دنیا معمولا احتمال مرگ در اثر خودکشی در دو رده سنی نوجوانان که در ابتدای جوانی هستند و نیز سالمندان، بالاتر از سایر رده‌های سنی است. رییس کمیته پیشگیری از خودکشی انجمن علمی روانپزشکان ایران، درباره بیشترین رده سنی افرادی که خودکشی کرده‌اند، خاطرنشان کرد: در کشور ما ابتدا گروه‌های سنی ۳۰ تا ۳۹ سال، سپس گروه سنی زیر ۳۰ سال و بعد از آن رده سنی بالای ۴۰ سال به ترتیب بیشترین آمار اول تا سوم مرگ در اثر خودکشی را به خود اختصاص داده‌اند.
نرخ خودکشی ایران در قیاس با سایر کشورها
وی نرخ خودکشی در ایران را ۶.۲ در ۱۰۰ هزار جمعیت عنوان کرد و در عین حال گفت: طبعا این نرخ اکنون بالاتر رفته است اما در قیاس با برخی کشورها که آمارهای بالای ۱۰ در ۱۰۰ هزار جمعیت دارند؛ نرخ ما در «میانه» قرار دارد. البته باید گفت در برخی استان‌های ایران شاهد خودکشی‌های بیشتر یا کمتر هستیم ولی در مجموع نرخ خودکشی ۶.۲ است. در سیستان و بلوچستان این نرخ ۳ یا حدود ۳ در ۱۰۰ هزار جمعیت است. به گفته جلالی، طی ۱۰ سال گذشته یعنی از سال ۸۸ تا ۹۸، شیب موارد خودکشی در ایران رو به بالا بوده است و گرچه یکی از دلایل آن را می‌توان معطوف به بهبود نظام ثبت موارد خودکشی در ایران دانست اما نمی‌توان تمام علت این شیب افزایشی را به این امر نسبت داد.
تصویب برنامه جامع پیشگیری از خودکشی در وزارت کشور
این روانپزشک در بخش دیگر سخنان خود به تصویب برنامه جامع پیشگیری از خودکشی در وزارت کشور نیز اشاره و بیان کرد: خودکشی در ایران رو به افزایش است و از این رو مانند بسیاری از کشورها به مساله سلامت عمومی تبدیل شده است. در حال حاضر برنامه ملی پیشگیری از خودکشی در کشور ما وجود دارد و طبق آخرین گزارش سازمان جهانی بهداشت ایران جزو یکی از ۳۲ کشوری است که برنامه ملی برای خودکشی دارد. باید این برنامه ملی اجرا شود. با این وجود ظاهرا در اجرای این برنامه ملی مثل بسیاری از دیگر برنامه‌های ملی، آن همدلی و همکاری لازم وجود ندارد و احتمالا تغییر مدیران باعث کندی روند اجرای این برنامه ملی شده است. رییس کمیته پیشگیری از خودکشی انجمن علمی روانپزشکان ایران، ادامه داد: عمر طولانی از تدوین این برنامه علمی نمی‌گذرد. گرچه نزدیک به یک سال و نیم است که تدوین شده است اما اگر این برنامه که مسوولیت دستگاه‌ها و شیوه‌های اجماع شده برای پیشگیری از خودکشی در کشور در آن درج شده است به درستی اجرا شود می‌تواند به میزان زیادی از افزایش خودکشی جلوگیری کند، در غیر این صورت در سال‌های بعد باید شاهد بغرنج‌تر شدن شرایط باشیم.
ناپایداری‌های اجتماعی و اقتصادی احتمال خودکشی را افزایش می‌دهد
جلالی شرایط اجتماعی ناپایدار، کاهش جدی سرمایه اجتماعی، نزول وضعیت همبستگی اجتماعی، وجود مواردی نظیر فقر و بیکاری در حضور تبعیض‌ها را از جمله بسترهایی عنوان کرد که امکان خودکشی افراد در آن وجود دارد،وی افزود: برای مثال وقتی شهروندی با زمینه‌های نظیر افسردگی و کمبود توانایی‌های لازم برای نگهداشت حجم بالایی از احساس ناکامی و خشم، خبری را مبنی بر اینکه «یک شهروند باید ۷۰ سال کار کند تا بتواند در تهران مالک یک واحد یک خوابه آپارتمان باشد» را بخواند، احساس خواهد کرد حمایتی ندارد، نمی‌تواند بر سرنوشت خود اثر مشخصی بگذارد چراکه آینده‌ای برای او وجود ندارد و اگر هم وجود دارد چشم‌اندازی در این آینده نیست. این تجربه جهانی است که همیشه در ناپایداری‌های اجتماعی و اقتصادی احتمال خودکشی افزایش پیدا می‌کند. این نکته حائز اهمیت است که همواره باید در سطح کلان اجتماعی و ملی به این عوامل توجه کرد. در عین حال انجمن‌های کوچک‌تر و خود شهروندان نیز باید مراقبت‌های لازم از دوستان و آشنایانی که ممکن است در شرایط نا مطلوب بوده زمینه‌های خودکشی داشته باشند را انجام دهند.
