مصطفی اقلیما
ما همیشه در زمینه آماردهی با مشکلاتی مواجه بوده‌ایم. در مورد آمار آسیب‌های اجتماعی همچنین مشکلی وجود دارد، تا زمانی که آمارها به صورت پنهانی باشد نمی‌توانیم راهکارهای مناسب برای رفع معضلات و چالش‌ها را پید کنیم. در واقع زمانی که آمار آسیب‌های اجتماعی به صورت پنهان باشد معضلات حل نشده باقی می‌مانند. این روزها با وجود همه‌گیری کرونا، برخی آسیب‌های اجتماعی افزایش پیدا کرده و این مساله می‌تواند در دراز مدت بحران‌هایی را به همراه داشته باشد. افزایش میزان سرقت‌ها، که خود معلول علتی مانند مشکلات اقتصادی و فشارهای ناشی از این مشکلات است، در شرایطی که همه‌گیری کرونا به مشاغل کوچک و بزرگ آسیب رسانده و وضعیت معیشتی اکثر افراد جامعه در شرایط بحرانی است، چنین اتفاقاتی هم رخ می‌دهد، مخفی کردن این آمارها دردی از جامعه دوا نمی‌کند، در واقع باید چنین آمارهایی منتشر شود تا مسوولان و مردم در کنار هم فکری به حال حل این معضلات بکنند. در حال حاضر نمودار آسیب‌های اجتماعی در کشور حالت صعودی به خود گرفته است.
پنهان بودن آمار آسیب‌های اجتماعی برای مثال رقم ۳۰ تا ۴۰ درصدی در خصوص بازماندگان تحصیل در حالی که این آمار بیشتر از این میزان است سبب می‌شود که دولت و حکومت با پنهان کاری و تکذیب در خصوص مساله‌ای به این مهمی عمق فاجعه آسیب‌های اجتماعی را پنهان نگه دارد. در حالی که می‌دانیم وقتی چنین آمارهایی پنهان می‌مانند یا حتی در صورت انتشار از سوی برخی مقامات تکذیب می‌شوند، در واقع صورت مساله پاک شده است و انگار هیچ اتفاقی نیفتاده، اما در اصل این آسیب زیر ساخت‌های جامعه را نشانه می‌رود و باعث بسیاری از مشکلات دیگر و البته بزه‌های اجتماعی می‌شود. تا زمانی که آمار آسیب‌های اجتماعی به صورت پنهان نگه داشته می‌شود توجه مدیران، سازمان‌ها و مردم به مسائل دیگری جلب شده و معضلات آسیب‌های اجتماعی حل نشده باقی می‌مانند؛ توجه به این نکته ضروری است که در صورت فراهم شدن امکان تحلیل و بررسی داده‌های آماری حول محور آسیب‌های اجتماعی کارشناسان و کنش گران اجتماعی نیز می‌توانند از حمایت و کمک‌های مردم نیز برای فائق آمدن به این مسائل و مشکلات بهره مند شوند. برای مثال طی این پنج سال روند خودکشی متأسفانه تا ۳۰ درصد افزایش داشته است همچنین خشونت‌های خانوادگی در سال ۱۴۰۰ نسبت به سال ۹۹ بیش از ۳۰ درصد با افزایش همراه بوده است؛ البته این آمارها هر از چندگاهی به صورت غیر رسمی اعلام می‌شوند اما همین آمارهای غیر رسمی هم نگران‌کننده‌اند و لزوم توجه بیشتری را به مسائل اجتماعی گوشزد می‌کنند. در کنار آمارهای رسمی در خصوص معضلات و مشکلات آسیب‌های اجتماعی کارشناسان علوم اجتماعی نیز نتایج تحلیلی و آماری تحقیقات خود را نیز باید به صورت آماری منتشر کنند تا شیوه اداره امور کشور برای حل آسیب‌ها پس از انتشار آمارها تغییر یابد. از سوی دیگر وقتی ما از ارایه آمار واقعی سر باز می‌زنیم، به آمارهای غیر واقعی و شایعات دامن زده و شرایط اجتماعی کشور را به سوی وضعیت خطرناک سوق می‌دهیم. تا زمانی که آمارهای درست و دقیق از آسیب‌های اجتماعی نداشته باشیم، نه می‌توانیم حرکتی برای رفع مشکلات انجام بدهیم و نه می‌توانیم اعتماد اجتماعی را به دست بیاوریم. در شرایط کرونا و افزایش آسیب‌ها نمی‌توانیم با خدشه وارد کردن به آمار و ارقام واقعی از زیر واقعیت موجود در جامعه فرار کنیم. انکار راهکار خوبی برای بهبود وضعیت اجتماعی نیست. بسیاری از افراد جامعه نیاز به کمک‌هایی دارند که با دریافت آنها می‌توانند از افتادن به دام انواع بزه‌ها و آسیب‌ها در امان بمانند، غفلت در این زمینه موجب پشیمانی است.
