تعادل| آمارهای رسمی از حضور یک هزار و 500 زن معتاد متجاهر در کشور خبر می‌دهند که البته از این تعداد یک هزار نفرآنها در پایتخت هستند و بقیه در شهرهای مختلف ایران پراکنده‌اند. اما چندی پیش رییس پلیس تهران با اشاره به این آمار گفت که پلیس تنها یک مرکز با ظرفیت 500 نفر برای نگهداری این افراد دارد و به این ترتیب 500 زن معتاد متجاهر دیگر بلاتکلیف مانده‌اند. زنانی که زمانی هر کدام خانه و زندگی داشته‌اند و اما الان جبر زمانه آنها را به خیابان‌ها کشانده و دیگر نه از سقف بالای سرشان خبری هست نه از زندگی گذشته‌ای که داشتند. خیلی از آنها البته می‌گویند اگر زندگی گذشته شان نرمال بود به این حال و روز نمی‌افتادند. به هر حال زنان معتاد متجاهر گروهی هستند که حتی پلیس هم تا چند ماه اخیر به آنها توجه زیادی نداشت؛ عدم داشتن محلی برای نگهداری از این زنان، عدم داشتن پرسنل مخصوص و… دلایلی است که برای عدم جمع‌آوری و بازپروری این افراد در رسانه‌ها اعلام می‌شود. اینکه بخواهیم حساب کنیم برای نگهداری و بازپروری زنان بدسرپرست و بی‌سرپرست چند نهاد و گروه در کشور داریم جای خود، حتی اینکه بخواهیم عدد و رقم بودجه‌های سالانه حمایتی از این زنان را حساب کنیم هم جای خود، اما آیا جمع‌آوری و نگهداری از ۱۵۰۰ زن کار سخت و دشواری است؟ یا تهیه یک مرکز واحد در کشور با ظرفیت ۲ هزار نفر برای این دسته از افراد کشور زمان و هزینه بسیاری می‌خواهد؟
بازخوانی ادعاهای مختلف
برای جمع‌آوری زنان معتاد متجاهر
پلیس ادعا می‌کند من باید به امر جمع‌آوری و بازپروری بپردازم و نهادهایی مانند ستاد مبارزه با مواد مخدر، بهزیستی و شهرداری باید مراکزی برای نگهداری این زنان فراهم کند. بنا به گفته مقامات انتظامی بهزیستی یک مرکز نگهداری با ظرفیت ۵۰۰ نفر در اختیار پلیس تهران بزرگ برای نگهداری این زنان قرار داده است و شهرداری تاکید دارد که من در حوزه بازپروری معتادان ورود کردم و مراکز بهاران را تأسیس کردم. شهرداری تهران با صراحت اعلام کرده است که مراکز بهاران محل نگهداری معتادان نیست و فرد معتاد بعد از ترک اعتیادش برای بازپروری می‌تواند به این مراکز ورود و کسب مهارت کند. علی القاصی مهر دادستان پایتخت می‌گوید: باید از مراکز بهاران بازدید کنم و اگر این مراکز ظرفیت نگهداری معتادان متجاهر را داشته باشند باید کاربری آنها تغییر کند. اما با گذشت حدود یک ماه از این خبر هنوز بازدیدی از این مراکز انجام نشده است.
هنوز ۵۰۰ زن معتاد متجاهر
در پایتخت بلاتکلیف هستند
سرهنگ عبدالوهاب حسنوند در پاسخ به اینکه طبق گفته سردار حسین رحیمی ظرفیت ۵۰۰ نفره نگهداری از زنان معتاد متجاهر در پایتخت پر شده است، با این احتساب تکلیف باقی زنان معتاد متجاهر چه می‌شود، اظهار کرد: برآورد زنان متجاهر در پایتخت هزار نفر است که از این تعداد ۵۰۰ نفر آنها جمع‌آوری و در مرکزی که از سوی بهزیستی فراهم شده است نگهداری می‌شوند که ظرفیت این مرکز هم پر شده است و ۵۰۰ زن دیگر بلاتکلیف هستند. او افزود: در حال پیگیری محل نگهداری برای ۵۰۰ زن معتاد متجاهر در پایتخت هستیم و امیدواریم که هرچه زودتر تا به فصل سرما نرسیده‌ایم به نتیجه برسیم و دستگاه‌های دیگر با پلیس همکاری داشته باشند. ۵۰۰ نفر از زنان معتاد متجاهر در پایتخت جمع‌آوری و در مرکزی که از سوی بهزیستی فراهم شده است نگهداری می‌شوند که ظرفیت این مرکز هم پر شده است و ۵۰۰ زن دیگر بلاتکلیف هستند
رییس پلیس مبارزه با مواد مخدر پایتخت در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه شرایط جمع‌آوری زنان معتاد متجاهر در این دوران کرونایی با شرایط جمع‌آوری معتادین دیگر فرق دارد یا مانند آنها به قرنطینه می‌روند، گفت: تمامی معتادان متجاهری که در دوران کرونایی جمع‌آوری می‌شوند به قرنطینه می‌روند و در زن و مرد بودن آنها برای اعمال پروتکل‌های بهداشتی تفاوتی نداریم. سرهنگ حسنوند گفت: تمام این افراد (زنان معتاد متجاهر) ۱۴ روز قرنطینه می‌شوند اگر تست مثبت اعتیاد و تست منفی کرونا داشته باشند باز ۱۴ روز دیگر در قرنطینه می‌مانند و بعد از ۱۴ روز وارد مراکز نگهداری به منظور ترک اعتیاد می‌شوند.او خاطرنشان کرد: از تمامی زنان معتاد متجاهری که جمع‌آوری شدند تست کرونا گرفته شده است که برخی از آنها نتیجه تستشان مثبت بوده و درمان کرونا بر روی آنها شروع شده است.
تأمین مرکز نگهداری برای زنان معتاد
زنان معتاد متجاهر بر خلاف مردان معتاد متجاهر تعداد بالایی ندارند و به عنوان مثال می‌توان تمامی این زنان را در مرکز بازپروری مهر سروش نگهداری کرد، اما بنا به گفته مسوولان محل نگهداری از زنان معتاد متجاهر نباید خارج از شهر باشد و باید ضوابط خاصی داشته باشد. اکنون که به فصل سرما نزدیک هستیم و وارد موج سوم بیماری کرونا هم شده‌ایم بهتر نیست به جای آرمان شهر برای نگهداری این زنان از سوله‌ها و مراکزی که نهادهای نظامی و درمانی و حمایتی در اطراف شهر دارند استفاده شود تا آن مراکز مورد نظر در داخل شهر تأمین شود؟ یا اینکه یک طرح سراسری برای جمع‌آوری و بازپروری زنان معتاد متجاهر در کشور اجرا شود و ظرفیت تمام استان‌ها برای نگهداری این زنان استفاده شود؟
