هر ۳ ثانیه در دنیا و هر ۷ دقیقه در ایران؛ یک نفر دمانس می‌گیرد. بیش از ۵۰ میلیون نفر در جهان با دمانس زندگی می‌کنند. در ایران نیز هنوز آمار قطعی گرفته نشده، اما بر اساس آمار جهانی تخمین زده می‌شود، بیش از ۷۵۰ تا ۸۰۰ هزار نفر فرد مبتلا به دمانس در کشور زندگی می‌کنند که توجه به کیفیت زندگی آنها و مراقبان آنها امری ضروری است. دمانس و آلزایمر هر دو شامل اختلالات رفتاری، شناختی، از دست دادن حافظه کوتاه‌مدت و بلندمدت و ... هستند؛ اما نکته قابل توجه آن است که باید میان بیماری آلزایمر و دمانس تفاوت قائل شویم. دمانس نوعی اختلال قابل برگشت در حافظه است که به دلایل مختلفی نظیر کم‌کاری یا پرکاری تیروئید، افسردگی، مصرف داروهای موثر روی مغز و... به وجود می‌آید. تشخیص و درمان به موقع دمانس می‌تواند به قابل برگشت بودن بیماری کمک شایانی کند، اما بروز بیماری آلزایمر غیرقابل برگشت بوده و درمان قطعی نیز ندارد، اما می‌توانیم با درمان زودهنگام آن را تا حد زیادی کنترل کنیم و بروز اختلالات ثانویه بیماری را به تعویق اندازیم. مدیرعامل انجمن آلزایمر ایران ضمن بیان اینکه شعار امسال انجمن جهانی آلزایمر مانند سال قبل «بیایید بدون شرم درباره بیماری آلزایمر صحبت کنیم» است، گفت: بیماری آلزایمر و انواع دمانس از بیماری‌های غیرواگیری است که با پیشرفت سن بیشترین مشکلات را برای خود فرد، مراقبین و جامعه پدید می‌آورد. علت انتخاب این شعار این است که وقتی شرم از ابراز بیماری در تمام جوامع به ویژه در کشورهای خاورمیانه وجود دارد، بیماری به راحتی تشخیص داده نمی‌شود و فرد مبتلا به آلزایمر خانه‌نشین شده و ارتباط اجتماعی‌اش به حداقل می‌رسد و مراقبین درجه یک این افراد نیز دچار مشکلاتی مانند افسردگی‌ها خواهند شد. معصومه صالحی افزود: اگر شرم از ابراز بیماری وجود نداشته باشد، می‌توانیم بیماری را زودتر تشخیص دهیم.
