این حمام در دوران تیموری‌ها ساخته شده و در زمان مظفرالدین‌شاه مرمت و بازسازی شده است. یکی از قسمت‌های تماشایی حمام، کاشی‌کاری سردر زیبای آن است که بالای در ورودی هم اشعاری به خط نستعلیق استادانه نوشته شده است. سازمان میراث فرهنگی استان در سال ۱۳۷۳ این بنا را دوباره بازسازی کرد و به عنوان موزه مردم‌شناسی برای مردم گشوده شد. مهم‌ترین اثری که در این موزه نگهداری می‌شود استخوان‌های مادر و جنینی است که در شکم دارد. قدمت این استخوان‌ها ۴۵۰۰ سال تخمین زده شده است.
