دغدغه اصلی کتاب انسان‌شناسی در دانش مدیریت منابع انسانی؛ رویکردی انتقادی آن است که رویکردهای انسان‌شناختی مدیریت منابع انسانی، دارای نواقص و محدودیت‌های قابل توجهی نسبت به انسان‌شناسی اسلامی است. متون آموزشی و کاربردی مدیریت منابع انسانی شیوه مدیریت انسان را از مرحله جذب و جامعه‌پذیر کردن آن در سازمان تا بازنشست و خارج کردن آن از سازمان ارایه می‌دهند. این متون، راهنمایی برای مدیران است تا بتوانند به بهترین نحوی از انسان در راستای رساندن سازمان‌ها به اهدافشان بهره‌گیری کنند. اینکه چگونه و با چه ملاک‌هایی انسان‌ها را جذب و استخدام کنند، چگونه آنها را هم‌رنگ و هم‌راستا با سازمان کنند، چگونه بین عملکرد و دریافتی آنها بهترین تعادل را برقرار کنند، چگونه آنها را به بهترین سطح از بازدهی برسانند و به صورت کلی چگونه ادراکات، نگرش‌ها و رفتار آنان را در راستای بقاء و رشد سازمان‌ها هدایت کنند، نشان می‌دهد که مدیریت منابع انسانی، انسان را در برخی ابعادش خلاصه کرد و او را در برخی قابلیت‌هایش محصور کرده است.
