«چه کسی گفته آسمان همه جا یک شکل است؟» آسمان گورت، مزرعه‌ای در شرق اصفهان، روزگاری، بوم خیره‌کننده‌ای از پرواز کبوتران بود؛ برج‌های کبوتر در همین بوم دلربا، باعث شد تا «آنتونی کوئین»، در سفری به ایران در سال ۱۳۵۵، سقف گورت را، چهره تکرار نشدنی از آسمان بداند. گورت، مزرعه‌ای در اصفهان است که با برج‌های کبوتر قدیمی و کم نظیر خود، پتانسیل تبدیل شدن به جاذبه گردشگری جهانی را دارد. برج کبوتر، اقامتگاهی برای بیش از ۲۰۰۰ کبوتر است که با هدف تجمیع فضولات (ضل) برای مصرف کشاورزی، به شکل خاصی ساخته شده، لازم به ذکر است که شماری از ساکنین روستا، معتقدند بعضی از این برج‌ها لانه حدود ۲۰هزار کبوتر هم بوده‌اند. برج‌های کبوتر «روستای گورت» به سه دوره، ایلخانی، صفوی و قاجاری تعلق دارند. در معماری این برج‌های کبوتر، به نکات ظریفی، حتی برای مهار موجودات موذی نیز توجه شده اما در چندسال اخیر، تعداد زیادی از آنها، در سایه بی‌توجهی‌ها، تخریب و به‌جای آنها ساختمان‌های آجری بنا شده است.
