اعتقاد غالب بر این است که کشورهای در حال توسعه عموما فناوری را از عرضه‌کنندگان فناوری در کشورهای توسعه‌یافته وارد می‌کنند. وقتی سرعت تغییرات فناوری خیلی سریع است و وقتی کشور وارد‌کننده توانایی لازم را برای تطابق فناوری پیشرفته ندارد، خیلی بعید است که بتواند از فناوری وارداتی در بلندمدت بهره ببرد. وجود بستر نظام نوآوری فناورانه این امکان را ایجاد می‌کند که فناوری در حال توسعه از جنبه‌های مختلف مورد ارزیابی و سیاست‌گذاری قرار گیرد. نظام نوآوری فناورانه در مورد فناوری‌های وارداتی بدون وجود قابلیت‌های متناظر در بنگاه‌های درگیر در فرایند توسعه فناوری دچار شکست سیستمی می‌شود. بنابراین رفع این شکست می‌تواند یکی از کارکردهای اصلی یکپارچه‌سازی قابلیت‌های نوآوری فناورانه بنگاه و کارکردهای نظام نوآوری فناورانه مرتبط با فناوری وارداتی در کشورهای در حال توسعه باشد. کتاب «نظام نوآوری فناورانه؛ رهیافت قابلیت‌های نوآوری فناورانه در فناوری اطلاعات و ارتباطات» نوشته سید محمدهادی رضوی به این موضوعات پرداخته است.
