شهر و هویتشان یکی است، چیزی شبیه به دو قلوهایی که اگر یک قُل هر کاری کرد، قُلِ دیگر هم باید مانند آن زندگی کند، حالا شده داستانِ دو امامزاده در شهر ری؛ از «قبرستان امامزاده عبدالله» رسیدند به «قبرستان ابن بابویه»! از داستانِ ساماندهی‌های گاه و بی‌گاه در سال‌های اخیر و تخریب‌ها و دست‌درازی‌هایی که برخی اوقات نشانه‌هایی از تاریخ را از یکی از این دو قبرستان پاک می‌کرد که بگذریم، حالا بلای ساماندهی قبرهای قبرستان‌های قدیمی و یکسان سازی آنها شده بلای جانِ تاریخِ تهران و شهر ری. چیزی حدود ۳۰ ماه از آغازِ طرحِ ساماندهی قبرستانِ امامزاده عبدالله می‌گذرد، طرحی که برای اجرا شدن‌اش قبرها را زیرو رو کردند تا نکند پای مردمی که برای زیارت اهل قبور می‌آیند به لبه سنگ قبرها گیر کند و آن قدر کار ادامه پیدا کرد تا در دو طرف ورودی قبرستان تاریخی امامزاده عبدالله همه سنگ قبرها صاف شدند برای عبور زائرانی که قرار است برای برخی مناسبت‌ها و حتی در روزهای تعطیل بیشتر در این فضا بمانند. حالا مدتی است نوبت به قبرستان ابن بابویه رسیده! هر چند سال‌ها قبل این قبرستان تاریخی طعمِ طرحِ ساماندهی را به جان خرید که نتیجه‌اش ساختِ مقبره‌ای بزرگ و بلند در عرصه قبرستان و حریم برج طغرل بود، ولی طرحِ در حال اجرایی شدن این روزها در ابن بابویه، درست شبیه به همان اقدامی است که امامزاده عبدالله با آن دست و پنجه نرم کرد. به گزارش ایسنا، تنها تفاوت در اجرایی کردن این طرح نصب بنر و اطلاع‌رسانی در ورودی امامزاده عبدالله به صاحبان و وارثان قبور آن امامزاده بود و نبود هیچ نشانی از اطلاع‌رسانی به صاحبانِ قبرهای ابن بابویه. به نظر می‌رسد متولیان این قبرستان هم «آرد خود را بیخته و الک‌شان را آویخته‌اند»، برای قبرستان تاریخی که اگر نظر میراث فرهنگی را جویا شده باشند، باید مخالفتِ میراثی‌ها را گرفته باشند، همان طور که بعد از هشدارهای رسانه‌ای و فعالان میراثی و مخالفت کارشناسان برای امامزاده عبدالله، میراثی‌ها هم بالاخره وارد کار شدند و تازه اوقاف طرحِ ساماندهی آن محوطه تاریخی را به میراثی‌ها رو کرد. حالا بخشِ شمالی قبرستان ابن بابویه در حال صاف شدن است، از بالا و پایین‌هایی که هر قبر را از دیگری جدا می‌کرد و سنگ قبرهای تاریخی‌اش بین علفزارهای خشک و درختان ریشه دوانده در دل تاریخِ خانوادگی هر قبر جا خوش کرده بودند. تا جایی که درطرح اجرایی شده می‌توان ردی از برخی سنگ قبرهای قدیمی پیدا کرد، اما نشانه‌ها از تخریب و شکستن سنگ قبرهایی خبر می‌دهند که تاریخ‌شان حتی به پهلوی ثبت شده است، این را نوشته‌های سفید رنگ روی برخی از سنگ‌های جدیدِ صاف شده در دل قبرستان می‌گوید.
