«هر نوع شرکت و بنگاه و موسسه‌ای که به منظور انتفاع تشکیل شده یا می‌شود و هر شخصی اعم از اینکه مقیم ایران یا خارجه باشد از‌درآمدهای سالانه تحصیل شده خود در ایران و نسبت به آنهایی که مقیم ایران می‌باشند از درآمدهای حاصله در ایران و همچنین از درآمدهایی که از‌منابع خارجی به ایران می‌آورند جز در مواردی که در قانون آمده، باید مالیات مقرره را بپردازند.» این ماده یک قانون مالیات بر درآمد است که نوزدهم آبان 1322 و در مجلس چهاردهم شورای ملی به تصویب رسید. اما آیین‌نامه اجرایی این قانون تا اردیبهشت سال 23 معطل ماند تا اینکه سوم اردیبهشت آن سال، غلامحسین فروهر، وزیر دارایی، آیین‌نامه قانون مالیات بر درآمد را تقدیم مجلس کرد. او در جلسه مجلس شورای ملی گفت: «به موجب ماده ۲۱ قانون مالیات بردرآمد مصوب ۲۹ آبان ۱۳۲۲ بشرح زیر: وزارت دارایی آیین‌نامه‌های راجع به اجرای این قانون را پس از تصویب کمیسیون قوانین دارایی مجلس شورای ملی به‌موقع اجرا خواهد گذاشت، آیین‌نامه‌های مالیات بردرآمد همانطور که در جلسه قبل بعرض مجلس رساندم تهیه شده الان هم تقدیم مقام ریاست می‌شود از اینکه بنده در مجلس این لایحه را تقدیم می‌کنم که به‌کمیسیون برود غرض این است که از آقایان اعضای کمیسیون قوانین مالیه استدعا می‌کنم هرچه زودتر کمیسیون را تشکیل بدهند بلکه روز چهارشنبه آیین‌نامه در کمیسیون مطرح شود و زودتر هم تصویب بشود چون وصول عوائد ما به تاخیر می‌افتد و یک قسمت مهم‌تری را هم که باید عرض کنم این است که باید ما تجربه بکنیم ببینیم این قانون تا چه اندازه عایدات برای ما تهیه می‌کند و تا چه اندازه عملی هست یا نه. این است که زودتر استدعا می‌کنم آقایان کمیسیون را تشکیل بدهند که این آیین‌نامه مطرح شود.» این آیین‌نامه اول خرداد سال 32 در 31 به تصویب مجلس شورای ملی رسید و ازطرف دولت به اجرا گذاشته شد.
