مدیر اجرایی جامعه هتلداران ایران درباره خروج بسیاری از سرمایه‌گذاران از صنعت گردشگری بعد از بحران کرونا، هشدار داد و گفت: آنها که به واسطه شعارها و وعده‌های پرطمطراق وارد صنعت گردشگری شدند، با گذر از بحران کرونا، به خاطر مشکلات و موانع بی‌شمار، تخم مرغ‌های خود را از سبد این صنعت خارج می‌کنند. عباس بیدگلی، مدیر اجرایی جامعه هتلداران ایران و مدرس دانشگاه که ریاست یک زنجیره هتلی در کشور را نیز بر عهده دارد، در یادداشتی نوشته، نگاهی به وضعیت صنعت گردشگری داشته که با از سرگذراندن سالی پرتنش، اینک گرفتار ضربه سهمگین ویروس کرونا شده است؛ صنعتی که در حال حاضر با ۱۰۰ درصد زیان مالی روبه رو است و شیوه حمایت از آن با نقد مواجه شده است. بیدگلی در این یادداشت نوشته است: هنگامی که برای تدوین برنامه ششم توسعه کشور از توجه به صنعت گردشگری به عنوان یکی از رویکردهای اصلی یاد شد و در پی آن در ابلاغ سیاست‌های کلی تدوین این برنامه از سوی مقام معظم رهبری، صراحتا به توسعه جدی این صنعت اشاره شد، فعالان گردشگری کشور که تنها در شعارها و سخنرانی‌های خصوصا انتخاباتی از توجه به این صنعت شنیده بودند، بنا را بر این گذاشتند که تحولی عظیم در راه است؛ غافل از آنکه در لایحه پیشنهادی برنامه ششم توسعه به مجلس شورای اسلامی دریغ از یک خط یا حتی اشاره‌ای غیر مستقیم به این صنعت؛ اگر پیگیری و تلاش تشکل‌های گردشگری کشور نبود، همین چند بند محدود نیز در این برنامه به عنوان مهم‌ترین سند بالادستی کشور قرار نمی‌گرفت. به گزارش ایسنا بیدگلی در ادامه توضیح داده است: این رفتار دولتمردان زنگ خطر جدی را برای دست‌اندرکاران این صنعت به صدا درآورد، اما توافق برجام باعث رونق گردشگری ورودی به کشور شد و بسیاری از مسوولان، موضوع را به خود و عملکرد دستگاه خود نسبت داده و ضعف‌ها پنهان شدند، که آن نیز دیری نپایید و بحران‌های پی در پی صنعت گردشگری کشور را با شرایطی بسیار سخت و پیچیده روبه‌رو کرد. از تحریم‌های همه‌جانبه و محدودیت در تردد اتباع خارجی به کشور گرفته تا سیل و اغتشاشات و سانحه هوایی و در انتها بحران کرونا که کل صنعت گردشگری را دچار تعطیلی کامل کرده است. به گفته بیدگلی، همه اینها در حالی بود که تبلور حمایت‌های کشور از این صنعت در تبدیل جایگاه اداری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری به وزارتخانه و قرار گرفتن عنوان گردشگری قبل از صنایع دستی در عنوان وزارتخانه جدید بوده است. از سوی دیگر افزایش تصاعدی هزینه‌های واحدهای گردشگری و تخصیص ندادن یارانه تولید به ایشان و نیز رونق نامناسب این صنعت در دو سال گذشته، حاشیه سود بسیار پایینی برای برخی سرمایه‌گذاران و زیان‌های سنگین برای برخی دیگر و تعطیلی و ورشکستگی برای برخی دست‌اندرکاران دیگر این صنعت به همراه داشته است. او گفته است: واقعیت این است که فعالیت در این صنعت، به‌رغم ظاهر جذاب و وعده‌های به‌شدت پرطمطراق که بسیاری را به سرمایه‌گذاری در این بخش کشانده است مشکلات و موانع بی‌شماری را در پی داشته و منطق اقتصادی مناسبی ندارد.
