در سفر به اورامان تخت فقط چند قدم با آسمان فاصله خواهید داشت. در این سرزمین می‌توانید در بهمن‌ماه مهمان مراسم عروسی پیرشالیار شوید. تختگاهی در میان کوه‌های سر به فلک کشیده. پلکانی و زیبا، سقف یک خانه، حیاط خانه‌ای دیگر است و مردمان آن خونگرم و سخت‌کوشند. اینجا را هزار ماسوله می‌نامند. روستایی شهرگونه در جنوب شرقی مریوان کردستان، اینجا اورامان تخت است. هرچند باید مسیری پرپیچ و خم از میان کوه‌ها و دره‌های عمیق طی کنید تا به اورامان تخت برسید اما دیدن عظمت این شهر پلکانی مبهوت‌تان خواهد کرد. خانه‌هایی ساخته شده از سنگ، گل و خشت که همچون پله روی هم سوار شده‌اند و در دل کوه بالا رفته‌اند. جاده‌ای که گاه خاکی و گاه نیمه آسفالت است به دور کوه می‌پیچد و شما را به اورامان می‌رساند. با رسیدن به اورامان تا آسمان راهی ندارید. کافی است دست‌تان را دراز کنید و خورشید را در آغوش بگیرید. از همین جهت است که نور خورشید تند و قدرتمند شما را دربرمی‌گیرد و در ابهت کوهستان و عمق دره‌های اطراف می‌گرداند. شاید به همین دلیل است که بیشتر مردم این منطقه عارف هستند. عارفانی که از پیر خود پیروی می‌کنند و مراسم‌های خاصی نیز دارند. اگر دوست داشته باشید به این منطقه سفر کنید و با مراسم‌های خاص آن همراه شوید، شاید نخستین پنجشنبه زمستان بهترین زمان برای این سفر باشد. چراکه اورامان تخت در این زمان میزبان مراسمی آیینی به نام پیرشالیار می‌شود. مراسم پیرشالیار ریشه در دین زرتشت دارد و پیرشالیار یک موبد زرتشتی دارای کرامت بود که پیروان خاص خود را داشت و قبل از اسلام زندگی میکرد. همین کرامت اوست که پایه و اساس روایتی درباره برگزاری مراسم پیرشالیار شده. مردم محلی این مراسم را عروسی او می‌دانند و چند هزار سال است که این مراسم را برگزار می‌کنند. گفته می‌شود دختر پادشاه بخارا، کر و لال بود و با نزدیک شدن به محل زندگی پیرشالیار شفا یافت و بنابرشرطی که پدرش گذاشته بود، با این عارف ازدواج کرد. مردم اورامان نیز به پاسداشت این واقعه، هر سال سالگرد عروسی پیرشالیار را طی چند روز برگزار می‌کنند. عروسی پیرشالیار دوبار در سال یکی بهمن‌ماه و دیگری در بهار برگزار می‌شود و با مراسم‌های مختلف همراه است. اولین مراسم خبر دادن به اهالی روستا است چنانکه گردوهایی از باغ وقفی پیرشالیار به کودکان میدهند تا آنها را به خانه‌ها ببرند و با هدیه دادن گردوها به اهالی خانه‌ها خبر عروسی را به اهالی خانه بدهند. مرحله دوم، مراسم کوته کوته است که سه‌شنبه نخستین هفته بهمن ماه و بعد از خبر دادن، هنگام غروب برگزار می‌شود. بچه‌های روستا با فریاد کوته کوته بر در خانه‌ها رفته و اهالی روستا با شنیدن صدای آنها بیرون آمده و اقلامی که آماده کرده‌اند مانند شکلات و بیسکوییت و… را در کیسه‌های بچه‌ها می‌ریزند.
