«اغلب نوحه‌خوانان یا روضه‌خوانان اطلاعاتی از موسیقی ندارند. می‌بینیم که تلویزیون هم نوحه‌خوانی آنها را پخش می‌کند و در نتیجه جوان‌ترها نحوه نوحه‌خوانی آنها را می‌بینند و از همان تقلید می‌کنند.» فتحعلی‌بیگی کارشناس و فعال حوزه تعزیه و نمایش‌های آیینی در ارتباط با ضرورت پاسداری از موسیقی مذهبی محرم می‌گوید: زمانی که موسیقی ایرانی وارد حوزه مباحث مذهبی شد، عده‌ای از هر بخش مانند روضه‌خوان‌ها، نوحه‌خوان‌ها یا افرادی که در تعزیه فعال بودند، با توجه به هدف و نوع بهره‌برداری خود بخش‌هایی از این موسیقی را استفاده کردند. این افراد در دوره خود کسانی بودند که مثلا نوحه‌خوانی را می‌شناختند و یاد گرفته بودند؛ یعنی می‌دانستند که اگر قرار است افشاری بخوانند چگونه باید بخوانند. او ادامه می‌دهد: متأسفانه امروزه نمی‌توان به اشعاری که در نوحه‌ها استفاده می‌شود شعر گفت؛ چراکه بیشتر بخش کلام نوحه و مرثیه‌های امروزی یک کلام موزون دم‌دستی و سبک است که توسط رادیو و تلویزیون رواج یافته است. همچنین در رادیو و تلویزیون می‌بینیم که تنها مداحی چهار یا پنج نفر آدم مشخص پخش می‌شود و هر شبکه‌ای هم که بزنیم اینها را می‌بینیم. از طرفی خود همین افراد نوحه‌خوان نیز دریغ می‌کنند که شعرهای خوب از شاعران مرثیه‌پرداز موجه را انتخاب کنند. او در ادامه به بحث لزوم نظارت بر مداحی‌هایی که انجام می‌شود می‌پردازد و می‌گوید: در جاهای مختلف کلاس‌های آموزش مداحی زیادی داریم، اما آیا نباید نظارتی بر این کلاس‌ها باشد که چه آموزش می‌دهند؟ در سال، نوارهای صوتی نوحه‌خوانی زیادی منتشر می‌شود که خیلی از آنها اصلا کیفیت ندارند. باید دید که از کجا مجوز می‌گیرند؟ اگر مجوز نمی‌گیرند پس چرا کسی نظارت نمی‌کند؟ او درباره راهکار پیشنهادی برای حل مشکلات موسیقی مذهبی می‌گوید: مهم‌ترین کار، الگوسازی و ارایه نمونه‌های اصیل است. زمانی که نمونه‌های اصیل ارایه، الگوسازی و پخش شود، در نهایت به گوش مردم خواهد رسید و مردم اثرات آن را خواهند دید. درواقع باید با استفاده از مداحان سرشناس، نوحه‌های مناسب و اصیل را مدام در ایام عزاداری در رادیو و تلویزیون پخش کنند. البته یک سری کارها شده و دفتر ادبیات و هنر حوزه هنری کارهای خوبی در این زمینه کرده است، منتها آن مرکزی که اینها را منتشر کند کجاست؟ چرا رادیو وتلویزیون نباید اینها را پخش کند؟
