سام اصفهانی درباره آلبوم «مانترا» می‌گوید: فارغ از سبک و سیاق، خلق اثر، قراریست برای ثبت بی‌قراری احوال خالق‌اش. حربه‌ایست به عبور از خمش‌های روزمره و اعجازیست تابیده از دنیای درون خالق به منظر هستی. سام اصفهانی درباره چند و چون آلبوم جدیدش «مانترا» که روز جمعه 11 مردادماه باحضور نادر مشایخی، هوشیار خیام، مانی جعفرزاده، رضا فرهادی و بهنام ابوالقاسم در شهر کتاب مرکزی رونمایی می‌شود، گفت: «مانترا» پس از «ماندالای درون»، دومین تجربه شخصی من در قالب انتشار مجموعه‌ای برای سولوی پیانوست؛ اصواتِ راوی دنیای درونی من با خاستگاه شرق و غرب، این‌بار در مقطعی تازه و نگرگاهی متفاوت از حیث زمان و زیستن. اصفهانی افزود: مانند مجموعه اول در اثر حاضر نیز ضمن بهره‌مندی از اصول کمپوزیسیون موسیقی غربی و علمی، از مصالح موسیقایی، رنگ و بیان موسیقی ایرانی به‌طور عامدانه‌ای استفاده شده است. سام اصفهانی افزود: در قطعاتی که پیشوند «پانوراما» دارند، مستقیما وامدار الگوهای تماتیک یا ریتمیک موسیقی دستگاهی مقامی و محلی ایران زمین بوده‌ام و سایر قطعات رویکردی غیرمستقیم به نشانه‌های موسیقی ایرانی دارند. سام اصفهانی درباره انتخاب عنوان «مانترا» نیز گفت: انتخاب این عنوان، علاوه بر غرابت و شوق من به نگرش شرق و ارتباط معنایی با فضای موسیقی حاضر کنایه‌ای است از اصواتی که اندیشه را به مقصد رهایی رهسپار می‌کند. «مانترا» آوا یا کلمه‌ای است تکرار شونده با صوتی مشخص که در ریشه سانسکریت، از دو بخش «مان» به معنای فکر کردن و «ترا» به معنای آزاد شدن است. توالی مکرر این آوا در مراقب، امواج مغز را به سطح خلسه‌وار آلفا می‌رساند و ذهن مشوش را رهسپار فراغتی مسکوت می‌کند.
