روز ۲۰ خرداد ۱۳۶۰ روز عزل ابوالحسن بنی‌صدر از مقام فرماندهی کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران توسط امام خمینی است. این حادثه ۱۰ روز قبل از تصویب لایحه عدم کفایت سیاسی بنی‌صدر از منصب ریاست‌جمهوری به وقوع پیوست . این دو حکم در حقیقت توانست به حیات سیاسی، پرتشنج و ماجراجویانه اولین رییس‌جمهور ایران پس از پیروزی انقلاب اسلامی خاتمه دهد. پس از این دو رویداد بود که بنی صدر با مسعود رجوی سرکرده سازمان مجاهدین خلق به فرانسه گریختند . بنی‌صدر که روز 12 بهمن 1357 همراه با امام خمینی (ره) و با هواپیمای حامل وی به تهران آمد ابتدا چهره ناشناخته‌ای بود. وی فارغ‌التحصیل رشته علوم اقتصادی از دانشگاه پاریس بود و 20سال از عمر خود را تا زمان پیروزی انقلاب در آن کشور گذرانده بود. بنی صدر ابتدا در شورای انقلاب عضویت یافت و سپس با سخنرانی‌های مختلف در جامعه و مناظره‌ای که با بابک زهرایی در دانشگاه تهران انجام داد، توانست خود را به عنوان «روشنفکر تحصیلکرده طرفدار انقلاب» در میان مردم شاخص کند. این پدیده زمانی که وی خود را کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری کرد، توانست طرفداران فراوانی برایش به وجود آورد. بنی‌صدر در اولین انتخابات ریاست‌جمهوری که در 5 بهمن 1358 و به فاصله کمتر از یک سال پس از پیروزی انقلاب برگزار شد، توانست با حدود 11 میلیون رأی سایر رقیبان خود از جمله شهید محمد حسن آیت، صادق قطب‌زاده، دریادار مدنی، کاظم سامی، صادق طباطبایی، داریوش فروهر و حسن حبیبی را پشت سر گذاشته و به عنوان اولین رییس‌جمهور اسلامی ایران انتخاب شود. حمایت او از گروه‌های ضد انقلاب و حضور دشمنان انقلاب در دفتر او، در نهایت با حکم عزل بنی‌صدر از فرماندهی کل قوا همراه شد. 10 روز پس از صدور حکم امام، هاشمی‌رفسنجانی ـ رییس وقت مجلس شورای اسلامی‌ـ گزارش آراء نمایندگان مجلس را در مورد عزل بنی‌صدر از ریاست‌جمهوری به اطلاع امام رساند. امام (ره) نیز در پاسخ به نامه رییس مجلس، طی پاسخی، بنی‌صدر را از ریاست‌جمهوری عزل کردند. عزل بنی صدر اختفاء وی را به مدت 5 هفته در پی داشت. وی سپس در روز هفتم مرداد 1360 مخفیانه تهران را به قصد پاریس ترک کرد.
